De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht en ligt momenteel bij boekhandel Manschot op Cityplaza met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6).
Willeke: ‘Je let even niet op en voor je het weet, mis je ‘m: de volgende internetrage. Hij schijnt al een tijdje aan de gang te zijn, maar het was me totaal ontgaan. Terwijl ik toch elke dag trouw het internet af surf op zoek naar nieuwe aanknopingspunten voor een beetje zinvolle dagbesteding.’
‘Die hele icebucket challenge was zó zomer 2014 en die selfies die je dan ’s morgens moest maken als je net wakker was – zonder make-up -, daar zag ik helemaal niets in. Dat is alleen leuk als je Angelina Jolie heet, of beter nog Doutzen Kroes. Dus ik ben wel blij met dat artikel in de krant. Er is weer een nieuwe internetrage: filmpjes en foto’s van katten die zich schijnbaar onweerstaanbaar aangetrokken voelen door cirkelvormen op kale vloeren.’ Klik hier om de column ‘Katcircel’ te lezen.
