Je let even niet op en voor je het weet, mis je ‘m: de volgende internetrage. Hij schijnt al een tijdje aan de gang te zijn, maar het was me totaal ontgaan. Terwijl ik toch elke dag trouw het internet af surf op zoek naar nieuwe aanknopingspunten voor een beetje zinvolle dagbesteding.

Die hele icebucket challenge was zó zomer 2014 en die selfies die je dan ’s morgens moest maken als je net wakker was – zonder make-up -, daar zag ik helemaal niets in. Dat is alleen leuk als je Angelina Jolie heet, of beter nog Doutzen Kroes. Dus ik ben wel blij met dat artikel in de krant. Er is weer een nieuwe internetrage: filmpjes en foto’s van katten die zich schijnbaar onweerstaanbaar aangetrokken voelen door cirkelvormen op kale vloeren.

Het was mij nog nooit opgevallen. Onze kat, een zwerver uit de bossen bij Lage Vuursche, heeft bij mijn weten niets met cirkels. Wel met de ovale mand van de hond, die hij op uiterst listige wijze tot zijn domein wist te maken. Waardoor de hond verbannen is tot een cirkelvormig poezenmandje waar ze amper in past. Of eigenlijk helemaal niet. Als ze zich uitstrekt, ligt driekwart van haar lijf op de kale vloer en alleen haar achterlijf in het mandje. Dit tot genoegen van de kat. Maar goed.

Overal op aarde zijn mensen nu in de weer met isolatieband, ducttape of postplakband. Met dat materiaal maak je op de vloer als het ware een soort van cirkel: de kat moet er net in passen. En het schijnt zo te zijn dat de kat eerst met zijn poot achterdochtig de aard van de cirkel betast, desnoods even snuffelt aan de bestanddelen ervan, om er vervolgens prominent in plaats te nemen. Rechtop, staart relaxed om de poten geslagen. Soeverein. Daar maak jij dan een foto of een filmpje van, en die zet je op internet. Een kind kan de was doen, en je bent weer helemaal bij. En mocht je geen kat hebben, er zitten er ruim voldoende in het asiel.

Het leek me ontzettend leuk. Ik naar Blokker, omdat ik thuis geen ducttape kon vinden. Ik heb het ook op moeten zoeken: ducttape is tape op textielbasis. Ze hadden het niet zei het meisje bij Blokker bezorgd, toen ik uitgelegde waarvoor ik het nodig had. Het was een stagiaire en ik kon zo wel zien dat ze me monsterde. Dat ze zocht naar een categorie waar ik als klant in paste. Maar dat het haar niet lukte.

Intussen was me wel duidelijk dat de wetenschap de greep op de materie volledig kwijt was. Nergens een ordentelijke wetenschappelijk onderbouwde verklaring voor de hang van katten naar cirkelvormige structuren op kale vloeren. Dus was het alom speculeren, en wel wereldwijd. Zocht de kat geborgenheid? Was het territorium- of bezitsdrift? Aandacht trekken? Of was het magie?

Ik sloeg meteen aan op het thema magie. Katten zijn blij dat wij mensen eindelijk hun ultieme ritueel – het zitten in een cirkel – ontdekt hebben: nu is er ruimte om bij een volgende stap hun ware gedaante aan te nemen, hun uiteindelijke bestemming te bereiken. Wat die bestemming is, blijft vooralsnog duister.

Dat kennen wij ook. Op 5 december 2014 weten wij nog steeds niet hoe het in 2015 gaat met de zorg voor kwetsbare mensen. Mogelijk probeert de staatssecretaris ons middels een gelikte PR-campagne een cirkelvormig rad voor de ogen te draaien: ‘Nederland verandert en de zorg verandert mee’. Het is een leugen. Nederland wordt veranderd. Willens en wetens. Door de politiek. En niet mensen, maar euro’s staan centraal.

(NB: even lachen: kijk op reddit.com/r/catcircles).