Soms vind ik het wel lekker: een zure bom of een rolmops. Maar alleen om te eten. Jammer genoeg, lees ik ze ook wel eens. Dat moet ik, geloof ik, even uitleggen.Vorige week verscheen de begrotingskrant in de Molenkruier. De politieke fracties geven een eerste reactie op de begroting. Ik sprak een inwoner over de bijdragen. Haar reactie: "Wat een zure teksten". Ik kon haar geen ongelijk geven. Diezelfde zure sfeer zit soms ook in columns zoals die op PEN worden geplaatst. Ik geef twee voorbeelden2 fractiecollega’s gaan op bezoek bij het gekraakte Big Daddy’s. Wij willen mensen graag persoonlijk spreken in plaats van besturen via een toetsenbord. De reactie in een column: stemmen winnen, nostalgie. De redacteur maakt het nog bonter: interesse tonen, betekent voor hem: instemmen met de actie. Dat is lezen wat er niet staat en geen voorbeeld van objectieve journalistiek.Vorig jaar waren er forse problemen bij de thuiszorg. Een geweldige inspanning van de wethouder en haar staf heeft er voor gezorgd dat de hulp behouden bleef. Maar nog steeds roept de SP dat thuiszorgers op straat zijn gezet, wat gewoon onwaar is. Ook kunt u nog steeds een petitie tekenen tegen de afbraak van de thuiszorg. Die petitite is nooit aangeboden, dus u weet wat er met uw handtekening is gebeurd. Het is natuurlijk sportiever om gewoon te erkennen dat het goed is afgelopen. Gelukkig is een oude wijsheid dat de krant, waarin vandaag het nieuws staat, morgen wordt gebruikt om vis in te verpakken (of in dit geval: de zure bommen).