Zomaar ergens in Nieuwegein. Je loopt, je ziet, je fantaseert. Over dingen, personen, gebeurtenissen of wat dan ook. De één legt het vast in een foto, een ander met woorden. Niet zomaar woorden maar allemaal zijn ze gelijk. Er is geen hoofdletter te bekennen bij de Nieuwegeiner Ton de Gruijter. Geen woord staat boven een ander. Ton is dichter en heeft nu ook een rubriek op De Digitale Stad Nieuwegein.
Ton: ‘om fraaie plekken te ontdekken in een stad als nieuwegein, hoef je echt niet tot het uiterste te gaan. en soms juist wel. één van de uiterste randen van de stad vindt men aan het einde van de reinesteijnseweg. fout! de reinesteijnseweg heeft geen einde, de weg draait doodleuk terug, alsof er gezegd moet worden ‘tot hier en niet verder’. van de weeromstuit ben ik daar even van de fiets afgestapt en heb ik een foto gemaakt van een hek. zo’n beeld waar je op vakantie van zou zeggen ‘mooi’. nou, dat hebben we dus gewoon hier. maar goed, een weg die je terugvoert, het einde van een gebied door een hek begrensd (waarachter de wijde wereld lijkt te lonken), het aanbrengen van een spatie tussen ‘reinesteijnse’ en ‘weg’, en er komt een fantasietje binnen van een buurtschap zoals die vroeger bestaan zou kunnen hebben. bewoners, ik bedoel u niet, het is een bedenksel.’ Klik hier om naar ‘woordenwisseling met nieuwegein’ te gaan. Deze week: ‘reinesteijnse.’
