Het was het weekend van het warme bad. Eerst de prachtige vrijwilligersmarkt zaterdagochtend. Ik vind het steeds weer indrukwekkend om te zien hoeveel tijd en energie Nieuwegeiners vrijwillig besteden voor de sportvereniging, de EHBO, de bouwspeeltuin en de mantelzorg. Hoezo, ik-tijdperk en individualisering. Hier wordt gewoon prachtwerk verricht.Hoog tijd om deze mensen eens goed in het zonnetje te zetten. De PvdA wil ons respect en waardering graag concreet maken en heeft daarom vorig jaar in de begroting graag een bedrag vrijgemaakt om een groot vrijwilligersfeest te organiseren. 16 mei zijn de vrijwilligers van Nieuwegein van harte welkom. Het tweede warme bad was het jaarlijkse PvdA partijcongres. Ik ben trots op mijn partij die als enige in dit land een grondige discussie heeft durven voeren over integratie. Niet vanuit de eenzijdige houding dat alle problemen in onze stad bij 1 groep ligt; wel met de erkenning dat samenleven van zoveel verschillende groepen niet vanzelf gaat. . Er staat nu een duidelijk verhaal: problemen die er zijn benoemen, trots zijn op wat er is bereikt. Wie het allemaal wil lezen: www.pvda.nl/….Ondertussen houden de sombere berichten over de economie niet op. Het ochtendblad kopte vandaag: wie betaalt de crisis? Daar gaat het natuurlijk om. Wie draait er op voor de gebakken lucht die banken en grote ondernemingen op hun balansen zetten? Rekenen we het af om mensen met een gewoon loon, zieken, jonge mensen die een baan en een huis zoeken? Natuurlijk niet: zwaarste lasten horen op de sterkste schouders. Kwestie van beschaving. Daar hebben we dan ongewone oplossingen voor nodig. Dat vraagt moed, vooral van politieke bestuurders. Om het maar eens met die mooie ouwe Internationale te zingen: “Wijkt gij oude vormen en gedachten”. Dat is niet links, of rechts, maar de enige weg naar herstel. Anders wordt het: economie gered, beschaving verloren.Verder is het gewoon leuk om je collega’s uit het land weer te spreken. Je bent als gemeentereaadslid altijd erg lokaal bezig en dan is het goed om te zien dat je duizenden hardwerkende partijgenoten hebt die een heel weekend willen discussiëren over de toekomst van ons land.