De kerstvakantie zit er weer op, het ijs is gesmolten, de trein zit weer vol. Nieuw jaar, nieuwe kansen."Waar waren we ook weer gebleven?", zou Geert Mak zeggen. Zijn serie over Europa is een vast onderdeel van mijn zondagavond. Interessant, maar vaak ook schokkend. Wat is er gemoord, verdreven, kapot gemaakt in ons werelddeel in de afgelopen eeuw. Wat hebben (vaak gewone) mensen elkaar aangedaan in naam van hun land, hun ras of etniciteit. Voor iemand weer iets gaat roepen over een superieure Westerse beschaving, zou diegene eerst een paar afleveringen moeten bekijken of (beter nog) het boek lezen. En tijd om weer eens bij te praten met Nico en Natasja.Waar waren in Nieuwegein gebleven? Het tumult over de huizen in de uiterwaarden is voorbij: de bewonersacties die wij van harte hebben gesteund, hebben resultaat gehad. In een goed debat in de Raad, zoals dat hoort (en niet in een achterkamertje zoals de SP liever had gezien). "En toen lekkere rustige kerstdagen?", vroegen ze. Nou, niet echt, want inmiddels hadden een aantal denkers bij de provincie en het ministerie van Verkeer met wat potloden zitten kleuren en een weg door Nieuwegein bedacht. Dwars door de sportvelden en Blokhoeve. En dus zaten we tussen de dennennaalden en oliebollen een brief aan het asfaltcomité te schrijven. Wij snappen best dat er problemen zijn met het verkeer rondom Utrecht, maar dit plan is voor de PvdA echt "no way". Eerste werk in het nieuwe jaar?  Bellen met de wethouder en de mensen van het WMO-loket. Is het gelukt om alle klanten met huishoudelijke hulp van Vitras bij andere instellingen onder te brengen? We hadden het ten slotte klip en klaar beloofd: iedereen heeft hulp in januari. En dat was een stevige klus: ruim 800 klanten en honderden hulpen naar een andere werkgever. Veel collega’s in de Raad hadden al voorspeld dat het een enorme bende zou worden, busjes Polen waren al in aantocht en alle hulpen zouden tegen een hongerloontje moeten gaan werken. Dat soort rampverhalen, dus. Gelukkig hebben we een nuchtere wethouder en heel gemotiveerde medewerkers. En het is gelukt! Dat hebben we deze week maar even met de werkers achter de schermen gevierd. Natasja zag er wat bleek uit. En dat na een weekje in de sneeuw. Beviel het niet bij de nieuwe baan (ook zij was door Vitras bedankt voor de goede diensten). "Nee, dat is prima, we krijgen hetzelfde betaald als vroeger. Al die spookverhalen hebben me wel slechte weken bezorgd, maar ik ben nu heel tevreden". Ik had wel een vermoeden: Natasja zou graag volgend jaar trouwen met Nico, maar de bouw van het nieuwe stadshuis dreigde door hobbybezwaarmakers weer uitgesteld te worden. "Ik heb prima nieuws, komende maanden starten we met de bouw van het stadshuis. We gaan eindelijk aan de slag op het strand van Nieuwegein." Ze kreeg een kleur. Zou het dan toch nog goed komen?