Op Cityplaza is vandaag de buitenexpositie #ZIE geopend door de wethouders Peters Snoeren en Hans Adriani. Levensgrote billboards tonen foto’s van mensen die in hun leven zelf te maken hebben gehad met huiselijk geweld. Als slachtoffer of als pleger. De gemeente Nieuwegein en Veilig Thuis Utrecht willen met deze foto-expositie de aandacht vestigen op het belang van het bespreekbaar maken en zo nodig melden van vermoedens van huiselijk geweld, kindermishandeling en ouderenmishandeling. De expositie is nog tot en met 11 december te zien. Onze videograaf Bart van Rooijen was aanwezig en maakte bovenstaande impressie van de opening.
Wethouder Adriani: “Met deze foto-expositie willen we de bewoners van Nieuwegein bewust maken dat huiselijk geweld overal kan gebeuren. Ook bij de buren. Iedere zes minuten komt er ergens in Nederland een melding van huiselijk geweld binnen. Iedereen kan er mee te maken krijgen. Vaak is de drempel om actie te ondernemen en hulp te zoeken hoog. Terwijl het voor betrokkenen zo belangrijk is dat er iets gebeurt en dat iemand in actie komt. Wij zijn hun oren, ogen en mond. Als wij niks doen, dan kan het geweld nog jaren voortduren. Je zorgen delen is een belangrijke eerste stap.”
Foto-expositie #Zie
De foto’s staan tot net et 11 december 2017 op de Raadstede tussen de hoofdingang van het Stadshuis en City Plaza. De mensen op de foto’s zijn ooit slachtoffer of pleger van geweld in huiselijke sfeer geweest. Zij hebben de stap gezet om met hun verhaal naar buiten gekomen. Er zijn naast vrouwelijke slachtoffers ook een mannelijk slachtoffer en twee mannelijke plegers van huiselijk geweld gefotografeerd.
Maatschappelijke discussie
Judith Keessen was ooit zelf slachtoffer van geweld. Ze wil met haar expositie de maatschappelijke discussie op gang brengen en mensen aanzetten tot nadenken. “Mijn droom is een stukje maatschappelijke bewustwording te bewerkstelligen. Omdat het niet oké is je ogen te sluiten. Omdat je wél kunt ingrijpen als je merkt dat het bij de buren niet goed gaat. Dat blauwe plekken niet privé zijn. Dat het heel goed zou kunnen zijn dat die buurvrouw, collega, dat familielid of de moeder van dat vriendje van je zoon of dochter juist heel graag geholpen wil worden, maar niet weet hoe ze dat vragen moet. Of aan wie. Gewoon uit pure angst.”
