verse vis

Collega Herman Troost had het niet naar zijn zin in de begrotingsraad, lees ik in zijn column. Het ging volgens hem niet over de problemen in de stad en eigenlijk was het maar geleuter. Afgezien van het feit dat onze Herman er zelf bij was en vrolijk meedeed in alles, is het een mooi voorbeeld hoe sommige collega’s omgaan met hun vak. Veel kritiek maar weinig eigen initiatief. Ik kijk nog eens naar de voorstellen die we (met onze collega’s van CDA en VVD) hebben ingediend: extra geld voor de verbetering van sportcomplex Parkhout, aanmoedingssubsidie voor de cricketclub, een speciale dag voor het onderwijs, voor de cultuur en de vrijwilligers. Er komt onderzoek naar betere huurmogelijkheden voor fietsen en meer mogelijkheden om boeken uit de regio te lenen in ons eigen bibliotheek. Wij geven het college duidelijk opdracht om meer haast te maken met maatwerk voor de wijken. Stuk voor stuk concrete besluiten die het leven en wonen in Nieuwegein weer een stukje leuker maken. Herman wijst naar het AD die er inderdaad weinig van heeft meegekregen, maar miste kennelijk de Molenkruier die er volop verslag van deed. Er zijn ook nog journalisten die brood zien in positief nieuws. De SP hield weer haar gebruikelijke betoog: te veel beton, te weinig voor mensen. Het wordt wel heel voorspelbaar. Maar verrassend genoeg, stemde de SP wel tegen een motie van Groen Links die minder woningbouw voorstelde. Verstandig, mensen willen wonen, maar huizen zijn toch van beton? Die fijnmazige nuance volgde ik niet, maar ik heb ook niet op de Jan Marijnissenacademie gezeten. Een begrotingsraad is een lange zit en het mag, wat mij betreft, ook wel dynamischer. De eerste ronde, met stevige monologen, mag wel schriftelijk. Het debat kan best scherper, puntiger. In ieder geval, aardiger en aantrekkelijk voor onze inwoners. Maar zelf anti-reclame maken, helpt niet. Als de visboer zelf geen vertrouwen meer heeft in de versheid van de vis, blijven de klanten weg.