Verandering

De temperaturen stijgen en het eerste smogalarm is in de maak. Voor oudere mensen en mensen met gevoelige luchtwegen breken zware dagen aan. Het milieu betaalt ons terug op het moment dat het zo uitkomt. We weten inmiddels al jaren dat we voorzichtiger moeten zijn met de zo kostbare aarde, maar dat soort dingen verander je niet zomaar. Het vraagt om een drastische gedragswijziging en een culturele ommekeer. En toch, als we ons niet goedschiks zetten in een nieuw denken, zal dat binnenkort misschien wel kwaadschiks moeten.Een verandering in het denken is voor veel mensen een moeilijk intern proces. Het vraagt een redelijke en billijke afweging van argumenten die tot aan die tijd niet de jouwe waren. Zelfs als je dan eindelijk zover bent dat je de stap kunt zetten, ben je nog op zoek naar een invulling of draai die maakt dat het voor jou acceptabel is. Die draai is zelden of nooit nuttig of werkelijk noodzakelijk, maar het is het doekje voor het bloeden dat zorgt voor de acceptatie.Je zult maar een paspoort nodig hebben en dan krijg je te maken met iemand die niet uit eigen wil, maar gedwongen een oplossing moet vinden voor je. We hebben allemaal kunnen zien waar dat toe leidt. Natuurlijk is het niet makkelijk als je wordt aangesteld om de toestroom van vluchtelingen en immigranten te verminderen en in goede banen te leiden. Aan de andere kant zeg je zelf volmondig ja tegen die baan en kun je achteraf niet klagen over de zwaarte. Dan had je de baan niet moeten nemen.Door alle commotie rondom dat ene paspoort verdwijnt een ander facet van het verhaal meer naar de achtergrond. Humaniteit en menselijkheid moeten altijd het uitgangspunt van je handelen zijn. Zo zijn we gelukkig ook allemaal min of meer opgevoed. Ik maak me zorgen over het toenemende aantal mensen dat in staat is om dat stukje cultuur in te leveren voor een vorm van gedrag die het best kan worden betiteld met wreed en inhumaan. We zijn het erover eens dat we regels nodig hebben om te zorgen dat mensen op een gelijke manier worden behandeld. Dat is in mijn ogen wel wat anders dan het accepteren van regels die mensen misschien wel gelijk behandelen, maar tegelijkertijd ook onmenselijk.Kinderen die hier soms al meer dan tien jaar geleden geboren zijn, niets anders weten en kennen dan hun vertrouwde leefomgeving, hun vriendjes en hun school worden het land uitgezet omdat er met de verblijfsstatus van hun vader of moeder iets niet klopt. De meeste misdrijven in ons land zijn na zo’n periode al lang en breed verjaard, maar een fout, leugen of andere misser in de asielprocedure kan met het grootste gemak na tien jaar nog in alle hevigheid toeslaan. Het gevolg is niet zelden dat het gezin alsnog het land moet verlaten.Ik kan me levendig voorstellen dat het bij sommige mensen het gevoel oproept dat de tijd van het onderduiken weer nabij is. Het kan en mag toch ook niet echt zo zijn dat wij zwijgen en toestaan dat kleine kinderen, Nederlanders in hart en nieren, met hun ouders hardhandig worden neergezet op een plek waar ze geen enkele affiniteit mee hebben.Dat zo’n verandering van denken ons makkelijker valt dan denken aan een beter milieu is voor mij onbegrijpelijk.Afrodite