Een duur betaalde bestuurder in Noord-Holland blijft, na geklungel met € 78 miljoen die verkeerd belegd zijn, gewoon zitten. Dat roept bij mij de vraag op waarom we die man een groot salaris geven. Heeft toch iets met verantwoordelijkheid te maken. Maar voor dit incident is de heer Borghouts, commissaris van de koningin in Noord Holland opeens niet meer verantwoordelijk, althans dat vindt hij. En dat vindt de provinciale politiek in meerderheid ook Vreemd.Wethouder Stationsgebied Utrecht, Harm Jansen, moest vorige week om 34 miljoen vragen aan de Utrechtse Raad voor het Muziekpaleis. Hij wist dat al veel langer maar moest kennelijk het juiste moment afwachten om naar buiten te komen met deze misrekening. Het schijnt dat het prijskaartje van dit Paleisje in 2006 nog 47 miljoen was en in 2007 naar 56 steeg om in 2008 op 67 uit te komen en nu dus nog wat meer, zonder dat het einde in zicht is. Het AD heeft het allemaal netjes bijgehouden. Waarover de burger misschien het meest verbaasd is, zijn de woorden van dezelfde wethouder. Die beweerde: “had ik in 2008 geweten…..” Dan had hij het zeker afgeblazen, of misschien ook wel niet. Hij is immers verantwoordelijk.Dat is in dit geval, anders dan in Noord Holland, nog maar de vraag. De Metrolijn in Amsterdam, de tramtunnel in den Haag, de Betuwelijn, en al die vele andere projecten, ze lopen buitengewoon regelmatig volledig uit de hand qua kosten om over de vertragingen maar niet te spreken. Het AD had er een mooi verhaal over. Af en toe stapt, zoals in Amsterdam Wethouder Herrema, na bekendmaking van enorme overschrijdingen, een wethouder op. Consequentie van politieke verantwoordelijkheid nemen.. Maar vaak verdwijnt de verantwoordelijkheid tussen de gebeurtenissen en feiten waaruit tenslotte een ondoorzichtige mayonaise van oorzaken en gevolgen ontstaat.Het is ook haast niet te vermijden. Van het ambitieuze plan uitgewerkt door een creatieve denker, naar een technische uitwerking van een ingenieursbureau tot aan de aannemer die het fraais dan moet gaan uitvoeren, is een reis waarbij heel veel verkeerd kan gaan, zeker als er in de projectleiding voortdurend van manager gewisseld wordt. Meng door het geheel nog de politiek, de economische situatie en het recht om allerlei procedures op te starten om de plannen tegen te houden en u heeft een explosief mengsel van potentiële problemen. Vaak kan daarom de politiek verantwoordelijke eigenlijk niet aangesproken worden, mits hij de debacle op een duidelijke en geloofwaardige manier weet uit te leggen, vooral niets tracht weg te moffelen en met het begin van een oplossing komt.Noord-Holland redt het zodoende niet en dat Borghouts blijft zitten is een schandaal.In Utrecht is het heel anders. En in Nieuwegein is de nood nog niet aan de man. Daar wordt het geheim van Nieuwegein gemengd met Nieuwe Nieuwegein en Trots op Nieuwegein. Gezamenlijk zal dit in Nieuwegein Bruist tot een apotheose moeten komen. En daarna vinden de PR mensen wel weer wat nieuws uit. Dat wordt omringt met een burgerjaarverslag dat betoont dat het allemaal zo goed gaat. Wethouders voeren in het politiek café een gladde PR show op. En de opperwethouder Lubbinge roept dat het goed gaat met de binnenstad. Het geheel doet denken aan cognitieve dissonantie, een fenomeen waarover we nog wel eens van gedachten gaan wisselen, maar wat u nu in de praktijk al prachtig meemaakt. Veel herrie over alles en nog wat maken en vooral niet praten over de echte problemen.Ondergetekende heeft al veel eerder zijn zorgen geuit hoe het allemaal zal gaan met die plannen. Ze voldoen namelijk aan alle bovengenoemde eisen die leiden tot problemen en prijsverhogingen. Zo zijn we In Nieuwegein nu de 50 miljoen voorbij terwijl ooit in het begin er door de toenmalige wethouder van financiën, gezegd werd dat het er op leek dat hij zijn portemonnee kon dichthouden. Nu van nul naar vijftig en elk jaar een procent of 10 erbij, is waarschijnlijk minder vreemd dan menigeen denkt. En met een goede manier van financieren blijven de kosten echt wel dragelijk.Een zaak is echter van doorslaggevend belang. De waarheid zeggen en niet doen of alles goed gaat terwijl dat stomweg niet zo is. Als er iets is waar inwoners een hekel aan hebben is gepiepeld worden met verhalen die later niet blijken te kloppen. Dus realisme in plaats van optimisme. Lijkt me niet verkeerd.