Vraag me niet hoe ze erin gekomen zijn, die vochtplekken in de zoom van één van de overgordijnen. Drie stomerijen hadden er een hard hoofd in. Garanties gaven ze niet. Ik ging voor de stomerij die ‘bewust heeft gekozen voor het ontzorgen van de klant.’ Ik haalde ze op en ging de Roemeense kliko uitlaten.
‘Verrassing,’ riep echtgenoot T. toen ik terug was, ‘ze hangen.’ Dat was te zien.

Om het samen te vatten: de zoom aan de zijkant lag los, de moltonvoering hing onder de zoom uit, de zoom zelf liep in golven met een verloop van minstens vijf centimeter en de laatste baan was geheel verrimpeld. Ik bellen met van Frans van van Harte(velt). ‘Nou, dat hadden ze in zeventig jaar nog nooit meegemaakt.’ Het beste kon ik het gordijn opnieuw ‘aanbieden’. Gingen ze er in het atelier direct mee aan de slag.

Na anderhalf week belde ik met Frans van van Harte(velt). ‘U had toch iets met een zoom? Het atelier is er volop mee bezig.’ ‘Ik had vier dingen. Ik heb u tien dagen geleden uitvoerig gesproken.’ Had hij niet zo opgeslagen. Maar hij ging er voor. Het zou allemaal goed komen.

Een week later werd ik gebeld door een vrouw van het atelier. Dat ze een gordijn had, waar ze niets mee kon, want die ene baan, dat was toch een heel andere stof? ‘Denkt u dat ik destijds een gordijn heb aangeschaft met één baan van een andere stof?’ Dat vond zij ook niet aannemelijk. ‘En dat zoom. Had u altijd al zo’n bocht in het zoom?’

Een week later.

Ik weer bellen met Frans van van Harte(velt). Hij had het gordijn opnieuw gestoomd, opgerekt, gestreken en ja, hij snapte ook niet dat de voering eronderuit hing en dat de zoom een soort hoepel vormde. Het gordijn lag bij het atelier. Hij liep er meteen even naar toe. De lijn bleef open, de dialoog ging als volgt. ‘En hoe staat het ermee?’ ‘Nou, moeilijk. Die baan krijgen we niet goed. Het enige dat we kunnen doen is het gordijn over de hele breedte vijf centimeter inkorten.’ ‘Nou, prima idee.’ ‘Dan moet dat andere gordijn thuis bij mevrouw ook vijf centimeter worden ingekort.’‘Dat lijkt me geen probleem.’

‘Mevrouw?’
‘Ik heb net even…’
‘Ik heb alles gehoord.’
‘Dus als we nu beide gordijnen vijf centimeter inkorten…’
‘Dan komt de vitrage eronderuit.’
‘Die kunnen we toch ook inkorten?’
‘Dat is toch geen gezicht. Is alles vijf centimeter te kort.’
‘Ja, kijk, als u niet wil meewerken, dan weet ik het ook niet meer.’

Het woord schadevergoeding kwam voorbij. Honderd euro leek van Harte(velt) acceptabel. Het gordijn ligt nu bij de NETEX (de textielpendant van ‘slager keurt eigen vlees’). Die gaan bepalen dat het niet aan de stomerij lag. Maar aan het gordijn. Of aan mij.