Valentijnsdag

Spontaniteit is moeilijk controleerbaar en valt ook niet aan te sturen. Grote economische denkers hebben al tijden geleden bedacht dat je enerzijds de samenleving zo moet inrichten dat wij zoveel mogelijk impulsaankopen doen, maar anderzijds moet blijven zoeken naar methoden om die impulsinkopen in goede banen te leiden. Goed is dan natuurlijk een relatief begrip. Goed betekent meer en veel, goed betekent niet automatisch doordacht. Valentijnsdag is een prachtig voorbeeld van wat ik bedoel. Een intelligent in elkaar geknutseld fenomeen waar de bloemenhandel fantastisch op inspeelt. De prijs van met name rozen is vlak voor en op Valentijnsdag geheel aangepast aan de vraag. De vraag wordt aangestuurd door de media en steeds meer mensen vallen in de valkuil. De handel is de lachende winnaar en de slachtoffers likken hun wonden. Slachtoffers? Ja, natuurlijk leidt dit soort waanzin tot slachtoffers in alle soorten en maten. Valentijnsdag is inmiddels ook uitgegroeid tot een soort populariteitsenquête. De uitwerking van dit soort acties laat zich raden. Een kleine en selecte groep mensen gaat naar huis met een armvol rozen en heel veel anderen blijven met lege handen staan. Onbekend maakt onbemind. De kater van Valentijnsdag werkt nog lang na. Daarnaast is de signaalwerking van Valentijnsdag ook zo totaal verkeerd. Op commando herinneren wij ons allemaal opeens en spontaan dat we mensen kennen die we een cadeautje willen geven. Geliefden die al jaren hun trouwdag vergeten zijn, worden door de commercie op tijd wakker gemaakt om hun relatie te redden met een bloemetje op Valentijnsdag. Valentijnsdag voelt zo prettig en is zo verraderlijk. Nieuwegein kent twee kunstroutes. Twee zorgvuldige uitgedachte en beschreven routes die u meenemen langs alle kunstwerken die de gemeente ooit heeft neergezet. Vanaf een standbeeld uit 1949 tot aan de lichtjes op de Batauweg. Een schitterend boekje maakt de kunst langs de routes toegankelijk. Het boekje is voor weinig geld te koop, dus dat kan en mag geen beletsel zijn. Straks als de zon weer schijnt en de dagen langer worden is het ongetwijfeld een prima proefrit voor je fiets die ontwaakt uit haar winterslaap. Het boekje oogt goed, heeft een prettig formaat en staat boordevol informatie. Tot zover is er geen vuiltje aan de lucht. De gemeente heeft een stukje van haar aangekochte cultureel erfgoed zorgvuldig beschreven en publiek toegankelijk gemaakt. Kunst begrijpen is kunst waarderen, dus als beeldend kunstenares moet ik nu overvallen worden door een euforisch gevoel van erkenning. Ik mis dat gevoel. Niet omdat mijn werk geen deel uitmaakt van het boekje, maar omdat het boekje, gelijk Valentijnsdag, niet is wat het zou moeten zijn. Geen werkelijke aandacht voor wat Nieuwegein op het gebied van de kunst te bieden heeft, maar een misschien wel deels apologische verantwoording van gevoerde aankoopbeleid van de gemeente. In het boekje wordt geen woord besteed aan het spontane, mooie en dynamische aspect van de kunst in Nieuwegein. Een gemiste kans om aandacht te geven aan de plekken waar Nieuwegeinse kunstenaars werken, exposeren en hun kunst publiek toegankelijk maken. Daarmee is het boekje al gedateerd voor het gepresenteerd wordt. Wat mij betreft gaat het direct op de plank ‘Nieuwegein zoals het was’. Ik wacht dan maar liever op het tweede deel; ‘Kunst in beweging’. Een leuk Valentijnscadeau voor volgend jaar. Afrodite