Tussen Goedheiligman en Kerstman

Verwend door de Sint? Ik wel. Een heuse chocoladeletter en een boek dat ik zelf gekocht had. En vergeet die goeie fles wijn niet. Die zal ik nodig hebben in de toekomst. Ja, het zijn geen tijden om optimistisch te zijn. De kamer rommelt alsof het nog verkiezingstijd is. De kranten berichten grotendeels ellende of nonsens en ondertussen is een groep mensen bezig richting kerst te gaan met de bonus op zak en een houding dat alles gaat goed. Was dat maar waar. Alles wat veraf gebeurt kunnen we natuurlijk ons niet aantrekken alsof het in de eigen straat was. Maar, steeds meer veraf liggende zaken hebben wel invloed op ons.Dat gaat over het fijnstof wat onze binnenstadsplannen stukje bij beetje torpedeert. Los van het totaal gebrek aan belangstelling van projectontwikkelaars om ook maar iets op te zetten in ons centrum. Wat de inkomsten onderuit haalt en dus de leuke projecten zoals een nieuwe Kom op losse schroeven dreigt te zetten. Waar was de tijd van het masterplan toen een optimistische wethouder nog stelde dat het hele plan voor de binnenstad de gemeente niets zou kosten. “Hij hield zijn portemonnee dicht”, zie hij tevreden. Acht en een half jaar geleden was dat.Dat gaat over de avonturen van de westelijke wereld in Irak en Afghanistan, waar een mengsel van Amerikaanse naïviteit en misschien misplaatste solidariteit in Navo-verband, maakt dat we steeds verder verstrikt raken in een zo te zien onoplosbaar probleem.Dat gaat over Afrika waar honger geleden wordt en HIV alleen maar toe schijnt te nemen.Dat gaat over onze eigen stad waar we uitgebreid bezig moeten zijn met voedselbanken en discussies over armoedebestrijding.Er helpt geen lieve moedertje aan dat we ons afdraaien en het allemaal niet meer kunnen en willen horen. Het wordt te veel. Om het af te kopen doen we aan liefdadigheid. Of we eten die hele chocoladeletter in één keer op. Of we geloven in Sint Nicolaas en wanneer niet dan toch wel in de Kerstman. We blijven het wel horen en zien.Zo worden we gezamenlijk allemaal een beetje minder vrolijk, een beetje minder sociaal en een beetje meer op ons zelf. Toch zijn wij in aanleg sociale wezens en hebben tientallen eeuwen en nog langer overleefd door samen te werken en samen te doen. En passant maakten we soms ook een heleboel ruzie en vonden er afgrijselijke oorlogen plaats. Nu lijkt het of er continue niets anders meer gebeurt.Toch leven we in dit landje en in Europa met meer mensen dan ooit in een redelijk vredige situatie. Dat is een gegeven zoals water uit de kraan en elektriciteit uit het stopcontact. Daar denken we ook niet bij na. Dat zouden we wel moeten doen ons tegelijkertijd realiserend dat om zo vrij te kunnen zijn we ons wel moeten blijven inspannen. Dat doen we ook met Sint Nicolaas en Kerst, gebeurtenissen die zonder een heleboel hard werk al lang niet meer zouden bestaan.Moraal van het verhaal? Ook de ver weg problemen kunnen we niet ontkennen. Laten we ondertussen dichtbij beginnen met oplettend en actief te zijn.