Omstreeks deze tijd verwacht u de beste wensen voor heel veel goede dagen. Die geef ik u dan ook met gepaste aandacht. Dat het een prima jaarwisseling mag zijn, fijne kerstdagen en dat 2011 een goed en gezond jaar mag worden voor u en allen die in uw nabijheid zijn.
Ondertussen zit ik vooral met de woorden prima, goed en gezond. Het zijn van die woorden die voor iedereen hetzelfde schijnen te betekenen en dus wensen wij dat elkaar zonder aarzelen toe. In het horizontale vlak van onze gemeenschappelijkheid anno 2010 bestaat er immers consensus over wat dat allemaal moet betekenen. Kijk er de reclames maar op na. Breed glimlachend omringd door kennissen en magen, is een ieder bezig geheel en al gelukkig te zijn. Natuurlijk weten we dat het beeld niet waar is. Maar desondanks pogen we allemaal die kant op te gaan.In werkelijkheid zijn die gelukszaligheden voor iedereen anders. Immers in deze wereld van clusterbommen en pedofielen, van moord en doodslag, van ikke ikke ikke en de rest kan stikken, zijn er een groeiend aantal zaken fout. Op hoogtijdagen proberen we dat af te sluiten door ons ongebreideld prima, goed en gezond te voelen. Dat lukt maar voor een deel en laat vaak allerlei dilemma’s ontstaan.
Je kunt doen of er niets aan de hand is. Kerst vieren, naar de film kijken of de voetbal, lekker eten en pretenderen dat wat er verder gebeurt jou niet aangaat. Je kunt ook gefrustreerd raken door het feit dat je zo druk bent dat je aan al die problemen, die steeds duidelijker worden, niets kunt doen. Daarbij heb je genoeg aan je kop met je eigen zaken, toch?. Of je kunt in actie komen. Maar niet nu met de feestdagen. Om het vervolgens maar weer te vergeten, drukdoende met alles waar je mee bezig bent.
Het echte ongenoegen is natuurlijk dat je pas last van sommige problemen krijgt, juist wanneer je in vrede kerst wil vieren en veel plezier hebben met de jaarwisseling. Nu dag mag best. Maar die problemen zijn er voor en na de feestdagen ook. Het eigenaardige is dat wij bijna als gedresseerde aapjes elke dag weer mogen reageren op de sensationele ongein, grofheid, misdadigheid, list en bedrog van alle dagen die via de media over ons heen gestrooid worden als brood en spelen van weleer. Het maakt dat we de kleinigheden in ons gezin, onze straat, onze wijk, onze stad gewoon niet meer zien. Het maakt dat we afgestompt raken. Dat onze normale reacties van medeleven, naastenliefde en aandacht voor elkaar verzwakken en onze normen en waarden besef idem dito. Piranha’s, u weet wel die vleesvretende visjes, schijnen socialer met elkaar om te gaan dan wij als mensen.
Natuurlijk u mag zeggen dat die laatste zin overdreven is. Inderdaad het is een belediging voor al die mensen die wel goed zijn met hun familie, vrienden en buren en zich bekommeren om anderen. Voor al die mensen die gewoon hun “ding” doen en opletten dat ze daardoor anderen niet in het nauw brengen. Mensen die kortom medemens zijn. Dat is nog steeds het merendeel van de mensen. Aan dat deel van onze samenleving zijn deze wensen gericht, Vooral omdat hun doen en laten veel te weinig aandacht krijgt. Hun doen en laten verdwijnt helaas vaak onder al die sensaties die kennelijk een deel van onze media nodig hebben om een boterham te verdienen. Dat is jammer!
Blijft de vraag waarom we al die sensatie en dat onbenul kopen en bekijken en onvoldoende besef hebben van andere veel mooiere dingen die ons dagelijks omringen. Ja dat betekent leren luisteren, leren kijken, leren voelen wat mooi is, leren proeven wat echt lekker is en ga zo maar door. Dat moet u zelf doen door te zoeken, het meest spannende spel wat er is, met als hoofdprijs het ontdekken. Helaas het wordt u niet aangedragen door al die advertenties of door de gemeente of de SWN of de sportvereniging. U moet er zelf wat voor doen en op ontdekkingstocht gaan. Mijn wens voor 2011 is dan ook dat u daar mee gaat beginnen.
Met vriendelijke groet, Herman Troost
