De Noordstedetunnel in Nieuwegein krijgt momenteel een metamorfose van haar eigen inwoners. “Als ik hier onderdoor fietste, werd ik verdrietig.” En dat moest anders. Daarom schilderen vrijwilligers minder bekende Nieuwegeinse verhalen op de muur: voor en door Nieuwegein.
Initiatiefnemer en kunstenares Carin Sleurink woont al bijna haar hele leven in Nieuwegein. Ze fietst veel door de Noordstedetunnel richting het centrum van Nieuwegein. Dat maakte haar troosteloos en verdrietig. Sleurink wijst in haar verfbroek en blauwe shirt vol met vlekken naar de grauwe muur aan de overkant van de tunnel: “Kijk dan! Dat ziet er toch niet uit?” Dat moest anders, vond zij.
Ze vroeg de gemeente of zij, samen met Nieuwegeiners, de tunnel mocht versieren. En dat mocht, want de gemeente heeft inmiddels veel vertrouwen gekregen in haar plannen, na drie eerdere geslaagde projecten. “Community art: projecten waarbij je moet samenwerken, vind ik het leukste”, zegt Sleurink. Iedereen zijn input is welkom, en wie weet eindigt het idee wel op de muur van de tunnel. Het hele proces brengt de gemeenschap bij elkaar, zegt Sleurink. “Het gaat niet alleen om de ontroering bij de mensen die langslopen, maar het bij elkaar brengen van mensen en ideeën is net zo belangrijk”, zegt Sleurink.
Vrijwilligers samen aan de slag
Ze kijkt trots toe, terwijl een flink aantal vrijwilligers in het zonnetje ieder met hun eigen muurschilderingen bezig is. De meeste herinneringen worden binnen de kaders van een enorm fotolijstje op de muur geschilderd. Minder bekende herinneringen vereeuwigen en tegelijkertijd een grauwe muur opvrolijken dus. “Hier heb je stiften om mee te schetsen”, zegt Sleurink tegen een deelnemer, terwijl ze rondloopt om te helpen waar het nodig is en kijkt hoe het met ieder zijn project gaat.
Op de muur staat een geverfd basispatroon: een brede gele streep met witte lijnen aan de buitenkant dat op en neer loopt. Het symboliseert de ontwikkeling en beweging van Nieuwegein en moet de verhalen met elkaar verbinden. Zelf kam Sleurink met het idee voor een muurschildering van twee brandweermannen; zelf zat ze dertien jaar bij de vrijwillige brandweer. “Het schilderij laat brandweermannen van vijftig jaar geleden en die van nu zien.” Een referentie naar de vijftigjarige leeftijd van Nieuwegein. De brandweerman van nu is druk aan het blussen.
Trouwen met een eigen tram
Een ander schilderij is gemaakt op verzoek van het echtpaar Hans Bijstra en Tonny Bijstra-Huijbens. Een van de huwelijksfoto’s van het echtpaar staat op de muur afgeschilderd. Bijstra: “Ik was altijd veel met het klimaat bezig en daarom wilde ik niet dat een taxi of auto ons naar het gemeentehuis bracht.” En dus kreeg het echtpaar een speciaal gereserveerde tram, die het echtpaar samen met een groep van dertig man naar het oude gemeentehuis bracht. Bijstra-Huijbens: “Ik vond het spannend en leuk om met onze eigen tram te reizen. En heel gaaf om de schildering van onze foto zo mooi versierd op de tunnel terug te zien.” Ze komt dagelijks langs voor foto’s, de gezelligheid, en om de vorderingen te bekijken.
Marjolein Goes staat tevreden voor de schildering van ‘haar’ kat Megadrop. Die schuwe kat vond ze op straat, maar werd langzamerhand tam en bleek heel lief te zijn. Het beestje is helemaal zwart, dus noemde ze hem Megadrop. Op de muur staat de kat op drie ‘foto’s’ afgebeeld: hangend aan een dropveter, al surfende op een Engelse drop en als cartoon-versie met een David Bowie-kapsel. “Ik was de enige die oog had voor het beestje”, zegt Goes. Ze knapte het beestje op en liet hem castreren. “Nu begint zijn nieuwe leven, gezond en wel.”
Veelzijdige muurschilderingen
Lilly Wantzing staat verderop bij haar muurschildering te genieten van het zonnetje. Op de muur is op haar verzoek plek gemaakt voor een klassiek Nieuwegeins gebouw: het voormalige kantoorgebouw van verzekeringsmaatschappij Zwolsche Algemeene en later Allianz. Wantzing: “Vreselijk dat het gebouw gesloopt is. Het was mooi ontworpen met spiegelglas en een mooie tuin.” Een karakteristiek gebouw voor Nieuwegein, vindt Wantzing. “Geweldig dat het gebouw nu vereeuwigt is”, zegt ze.
Mirjam is blij met haar pipowagen die een plek kreeg op de muur. Hiermee trok ze een aantal jaar door Jutphaas-Wijkersloot. “We lieten mensen op eigen kracht groeien en op een laagdrempelige manier de buurt versterken”, zegt Mirjam. De pipowagen was dé plek voor een kopje koffie en een goed gesprek. “Een icoon in de wijk”, zegt Mirjam.
Aan diversiteit aan verhalen dus geen gebrek. En voorlopig kunnen Nieuwegeiners nog genoeg doen, want een flink stuk muur is nog onbeschilderd. De tunnel moet eind september (bijna) helemaal beschilderd zijn. Sleurink: “Maar de laatste paar dingen kunnen altijd later nog afgemaakt worden.”
Foto’s en tekst: Michiel van Ooijen / RTV Utrecht
