Ondanks het feit dat zowel JSV als Geinoord niet hoefden te voetballen voor de competitie, heb ik toch bijna de hele zaterdag op een voetbalveld doorgebracht. En die bezoeken stonden dit keer doorlopend in het teken van Johan Cruijff, ook al was het geen indrukwekkend niveau op die velden. Maar bij het arriveren bij het sportpark waar mijn kleindochter een Paastoernooi had, zag ik de vlaggen half stok hangen. En bij de derby die ik in mijn woonplaats bezocht, werd bij de aftrap een indrukwekkende minuut stilte gehouden.
Het was allemaal precies in de geest van Cruijff wat zich daar op Paaszaterdag afspeelde. Voetbalvreugde van hoog tot laag, van het beginnende meisjesvoetbal tot een derby in de kelder van de vierde klasse. Johan heeft tijdens zijn leven alom gepropageerd dat voetbal vooral gericht moet zijn op spelvreugde en beleving. Nou, dat heb ik afgelopen zaterdag in tal van opzichten mogen ervaren.
Toen mijn kleindochter haar tweede wedstrijd met 7-0 had verloren, kon ik haar toch troosten met de opmerking ‘dat er een opgaande lijn in het spel van haar team zat’. Ze had immers het eerste duel met 8-0 verloren maar de vreugde na afloop was er niet minder om, Dat kwam vooral omdat coach Erik geen moment zijn enthousiasme had verloren en iedere gelukte actie met een verbale opkikker voorzag. Na afloop was er dan ook een klaterend applaus vanaf de kant, de meisjes hadden hun allereerste toernooi tegen fysiek veel sterkere tegenstanders met glans doorstaan.
Komende zaterdag gaat de aandacht weer uit naar de prestatieve kant van het voetbal wanneer JSV thuis WNC ontvangt en Geinoord op bezoek moet naar VVZ in Soest. Ongetwijfeld zal ook dan door beide teams een minuut stilte in acht worden genomen voordat de bal aan het rollen wordt gebracht. Er zal ook naar de standenlijst gekeken worden, JSV hoopt nog op de vierde plek en Geinoord is nog niet veilig. De nagedachtenis aan Johan Cruijff zal dan weer naar de achtergrond geschoven zijn, maar ik prijs me gelukkig dat ik hem in levende lijve mocht zien schitteren.