Ja, de weblog was een tijdje blanco. Dat schijnt een doodzonde te zijn, dus bakte de hoofdredacteur de laatste versie als digitaal kliekje maar op. Soms is het beter even te zwijgen, vind ik. Wat voor zinvols kun je nog zeggen als er politici zijn die heel serieus miljoenen mensen willen deporteren omdat ze van een fout geloof zijn? Die jonge mensen geen eerlijk proces meer gunnen, maar ze standrechtelijk in de knieen willen schieten? Ik was afgelopen weekend in het Museum van Beeld en Geluid, waar o.a. een nieuwsquiz werd gehouden. Er verscheen een radicale imam in beeld met uiterst kwalijke opvattingen over homo’s. De vraag was of zijn opvattingen discriminatie waren of vrijheid van meningsuiting. Algemeen was de opninie dat dit discriminatie is. Daar was ik het helemaal mee eens. In dit land is gelukkig iedereen vrij om te kiezen met wie hij of zij zijn leven deelt. Ondertussen realiseerde ik me wel dat dit kennelijk anders is als een orthodox christelijk schoolbestuur onder de lakens wil kijken van zijn leerkrachten. Dan heet het ineens "identiteit". Is dat het land waar ik wil wonen? Nee, maar het is wel het land waar de Partij van de Arbeid een beter verhaal voor heeft. Een verhaal dat niet door de media werd uitgezonden. Te positief, te veel goed nieuws? Teveel hoopgevend? Niet zuur en negatief, niet agressief genoeg? Voor iedereen die wel wil lezen: bijgaand de link naar het verhaal van Lilian Ploumen, PvdA-voorzitter, op de laatste ledenraad. http://www.pvda.nl/download.do/id/320292506/cd/true/aan dat verhaal heb ik niets toe te voegen.