Prinses Amalia hield haar 18e verjaardagsfeest met teveel gasten. 100, volgens de Telegraaf. 21 volgens Mark Rutte. Lastig, wie moet je geloven? De krant die altijd overdrijft of de demissionaire minister president die nooit wat kan onthouden.
Ik snap heel goed dat koning Willem-Alexander zijn dochter een feest liet geven. Ja, hij heeft een voorbeeldfunctie waarvoor hij vorstelijk wordt betaald en ja, hij maakte al eerder hele domme inschattingsfouten dus hij zou beter moeten weten maar ja, hij is ook gewoon een vader die het beste wil voor zijn kind. Achteraf gezien was het misschien niet ideaal, zei hij. Geloof of het of niet, maar dat zei mijn vriendin vannacht ook. We hadden het over de invoering van de monarchie in 1815 en haar conclusie was: Achteraf gezien was het misschien niet ideaal.
Net als Willem-Alexander ben ik een vader die het beste wil voor zijn kind. Maar ik ben geen koning, dus dat lukt niet altijd. En dat maakt me boos en ongeloof verdrietig. Het beste is voor mijn dochter dat zij op de school kan blijven waar ze nu zit, in de klas voor hoogbegaafden waar ze nu in zit.
Ik hoor je denken: ok, verrassend, een comedian met een hoogbegaafd kind. Nou, die gedachte snap ik, maar ik hoorde ook dat je verrassend dacht met maar één s, dus 1-0 voor mij. Die klas werkt voor haar en haar klasgenoten geweldig. Ze krijgt er onderwijs en leert er leren op een manier die bij haar past zodat ze later normaal kan functioneren, dit in tegenstelling tot haar vader, die nooit een vervolgopleiding afmaakte.
Mijn werk is onbekende mensen laten lachen terwijl mijn eigen hoofd op onweer staat en op elke week een A4’tje vol woorden over het nieuws in de juiste volgorde zetten zodat het grappig wordt. Daar heb ik al een paar weken moeite mee en daarom gaat het vandaag ff over mij
Er is namelijk een probleem. De stichting Tinamiek waar haar school in Nieuwegein onder valt heeft een nieuwe directrice. Een typische interimmer. Geen geboren leider maar iemand die na een LOI-cursus mismanagement van klus naar klus hopt. Een sprinkhaan met geldingsdrang. Ze houdt ook van teksten die het beste tot hun recht komen op een Hyves-profiel vol knipperende Krabbelplaatjes.
Als veel kleine mensen op veel kleine plekken veel kleine stappen zetten, verandert het aanzien van de wereld. Dat is een belangrijke drijfveer voor me. Elke dag weer de kans om verschil te maken! Het enige wat mist is een glitterende teddybeer met een kerstmuts op en in comic sans ms de tekst ‘fijne vrijdagmorgen’.
In al haar gebrek aan wijsheid heeft deze vrouw besloten om de klas van mijn dochter aan het eind van het schooljaar op te heffen. Waarom? Er zijn te weinig leerlingen en het kost teveel. Valide redenen maar met een beetje goede wil ook allebei gemakkelijk op te lossen: echt een kans om verschil te maken.
We hebben het over een stichting met ruim 4000 leerlingen waarvan er statistisch zo’n 100 voor deze klas in aanmerking komen. Een stichting ook die ruim 1,3 miljoen euro teveel in reserve heeft. Dat hoorde je goed. Te veel in reserve, dat kan. Zo’n 10.000 euro maakten ze al op aan een keynote speaker, een ander deel gaat op aan de verbouwing van hun kantoor dat in 2017 nieuw gebouwd is. Zei ik al dat deze mevrouw geldingsdrang heeft?
Voor de goede orde, mijn dochter is geen probleemleerling. Of nou ja, haar probleem is dat ze makkelijk en graag leert en gek is op school. Dus nu zoeken wij voor haar een nieuwe school. Haar derde. Ze moet nog negen worden. Twee jaar terug wilden we net als WimLex wilden het beste voor onze dochter en kozen wij vol vertrouwen voor deze klas en deze school. Achteraf gezien was het misschien niet ideaal.
