Schrijfster Heleen van den Hoven woont al ruim dertig jaar in Nieuwegein. Onlangs kwam haar derde boek Het Tango algoritme uit. Toen haar kinderen nog klein waren, schreef Heleen De Troonladder en Losse tanden, enkele kinderboeken die spelen in de wijk Zuilenstein. Deze boeken zijn via onze webshop te koop.

Voor de lezers van De Digitale Stad Nieuwegein tekent ze wekelijks haar spinsels op met haar schrijverspen. Deze week: ‘Spannend.’

Heleen van den Hoven: ‘Voor een schrijver is een Boekenweek of de zojuist begonnen Spannende Boekenweek een stuk spannender dan voor een lezer. Dat heb ik zelf vorige jaren al ondervonden, en ik was benieuwd of mijn Nieuwegeinse collega Anke Verbraak het ook anders beleefde dan vorig jaar, toen haar boek nog niet verschenen was.’

Anke: ‘Vorig jaar was ik helemaal niet met de Spannende Boekenweken bezig. Ik lees alles wat los en vast zit, ook een beetje afhankelijk van wat ik in de bibliotheek vind. En dat is niet gebonden aan tijd of periode. Maar dit jaar… Het begon natuurlijk in november met het verschijnen van Water en wolfskers, mijn debuutthriller. In mijn bescheidenheid dacht ik: als mijn familie en vrienden het nu willen lezen, ben ik al lang blij. Maar toen kwamen de eerste recensies binnen, ook van buiten mijn eigen cirkel en kwam langzaam het besef dat ik meer had gedaan dan een spannend verhaal schrijven. Ik had een góéd spannend verhaal geschreven. Van Thrillers and more kreeg ik 5 sterren en een nominatie op zak voor beste thrillers die in 2020 door Thrillers and more zijn gerecenseerd. Als echte nieuwkomer belandde ik op de vijfde plek.’

‘Voorafgaand aan de Spannende Boekenweken kwam de VN thriller- en detectivegids uit. Ook nieuw voor mij. Echt, er gaat een wereld voor je open als je ineens niet alleen maar lezer bent, maar ook schrijver.’

In de gids staan recensies van 335 thrillers. Het boek van Anke krijgt er een mooie score van 3 sterren. De slotzin in de recensie luidt: “Anke Verbraak heeft een vlotte schrijfstijl en de plot zit prima in elkaar. Kortom: Water en wolfskers is een veelbelovend debuut.”

Anke: ‘Sindsdien loop ik op wolken en denk ik tegelijkertijd: hoe ga ik dit ooit overtreffen?’

Heleen: ‘Ben je dan alweer aan het schrijven en waaraan?’

Anke: ‘Verhalen rijpen bij mij langzaam. Het eerste zaadje voor Water en wolfskers werd geplant tijdens een fietstochtje langs het Lekkanaal, toen ik pas in Nieuwegein woonde. Als ik zeg dat ik er nu zesentwintig jaar woon, zegt dat genoeg. Schrijven is ook een kwestie van tijd, rust en ruimte in je hoofd hebben en met een opgroeiend gezin en een drukke baan lukt dat niet altijd. Mij niet tenminste. Ik merk dat er nu meer ruimte ontstaat. Voor mijn nieuwe verhaal geldt hetzelfde. Dat zaadje werd geplant door een krantenbericht in oktober 2012. Ik heb het uitgeknipt, in een mapje gestopt en ik ben er – in mijn hoofd – op gaan kauwen. Wat wil ik daarover schrijven, hoe wil ik het schrijven, wie is mijn hoofdpersoon, wat maakt die mee? Ik denk dat ik nu ongeveer twee jaar geleden begonnen ben om het daadwerkelijk tot een verhaal te laten rijpen en inmiddels is de eerste versie af. De werktitel is “Wat weet men van een leven”. Mensen, gezinsleden, denken elkaar goed te kennen, maar ze hebben feitelijk geen idee van de binnenwereld van de ander. En dat zet een raderwerk aan acties in gang met ook hier weer dramatische gevolgen.’

‘En ja, het moet wel goed. Dus werk ik nu aan de tweede versie om de onvolkomenheden eruit te halen en er een verhaal van te maken, waarvan ik hoop dat het weer net zo gretig gelezen en goed ontvangen wordt als Water en wolfskers.’

De Spannende Boekenweek loopt dit jaar van 7 tot 13 juni en is een uitstekend excuus om weer eens langs de plaatselijke boekwinkel te gaan. Heleen: ‘Fijn om iets spannends te lezen na (of tijdens) voetbalwedstrijden op televisie.’