Schrijfster Heleen van den Hoven woont al ruim dertig jaar in Nieuwegein. Onlangs kwam haar derde boek Het Tango algoritme uit. Toen haar kinderen nog klein waren, schreef Heleen De Troonladder en Losse tanden, enkele kinderboeken die spelen in de wijk Zuilenstein. Deze boeken zijn via onze webshop te koop. Voor de lezers van De Digitale Stad Nieuwegein tekent ze wekelijks haar spinsels op met haar schrijverspen. Deze week: ‘Voorzichtig beginnen.’
Heleen: ‘Gelukkig nieuwjaar, schrijf ik op een kaart, een goed en gezond 2022. Wensen die ik van harte meen, maar die toch oppervlakkig klinken. Zeker na het afgelopen jaar, waarin we allemaal ontdekten dat niets vanzelfsprekend is, gezondheid niet en geluk ook niet. Misschien is het beter om mensen veerkracht toe te wensen om klappen op te kunnen vangen, of moed om het leven aan te gaan. Er zijn nu eenmaal dingen die we niet kunnen controleren, situaties die ons overkomen, waarheden om te betwijfelen, zekerheden die wankelen. Wat dan helpt, zijn wijsheid om te kunnen relativeren, en vrienden die je uit de put halen, je helpen ontspannen en laten lachen.’
‘Ik heb mijn theehuisje een paar weken niet gezien, door veel werk en het koude weer, maar in mijn hart keer ik er vaak terug. Er borrelt een verhaal in me op, dat ik daar wil beleven. Misschien helpt het me door de periode heen van loslaten en opnieuw beginnen, die altijd ontstaat na het inleveren van een manuscript. Niet dat ik niets te doen heb. De Online Schrijfschool is mooi van start gegaan met nieuwe aanmeldingen, wellicht door goede voornemens, en ik heb nog schrijfopdrachten liggen. Toch heb ik het gevoel dat alles nog moet beginnen, ook al is het vuurwerk allang gedoofd.’
‘Het begin van een verhaal is vaak het moeilijkst. Alles kan en toch is niet alles goed, je moet keuzes maken, personages, setting, plot. Nu hoeft het niet meteen perfect te zijn, zeg ik tegen mijn cursisten. Je kunt het begin altijd nog veranderen.’
‘Als de tijd voortschrijdt, is wat eenmaal is gebeurd voorgoed voorbij. Deze melancholische gedachte past beter bij het einde van een jaar. Of bij het einde van een boek. Eenmaal uit handen gegeven, staat de tijd daar stil en moet ik wachten tot het terugkomt. Pas als ik het manuscript weer in handen heb, kan ik nog van alles wijzigen. Dat is het voordeel van schrijven, in een jaar valt de voorbije tijd niet te corrigeren. Daar kun je maar één keer beginnen.’
‘Dus zo start mijn jaar, met wachten, met opzien tegen een nieuw begin, en ook met voorzichtige verwachtingen. Gelukkig heb ik vrienden die me uit de put kunnen halen, en een krachtig wapen tegen de grijze realiteit: fantasie en de mogelijkheid om in een verhaal te kunnen verdwijnen.’
‘Nu weet ik al drie dingen voor mijn nieuwjaarswens: Ik wens u een jaar vol veerkracht, vrienden en verhalen.’
