Schrijfster Heleen van den Hoven woont al ruim dertig jaar in Nieuwegein. Onlangs kwam haar derde boek Het Tango algoritme uit. Toen haar kinderen nog klein waren, schreef Heleen De Troonladder en Losse tanden, enkele kinderboeken die spelen in de wijk Zuilenstein. Deze boeken zijn via onze webshop te koop. Voor de lezers van De Digitale Stad Nieuwegein tekent ze wekelijks haar spinsels op met haar schrijverspen. Deze week: ‘Het laatste woord.’

Heleen: ‘Het manuscript is bijna klaar. Bijna. Want op het laatste moment komen de allerlaatste inzichten en, veel vervelender nog, de twijfels. Dat betekent dat ik alles opnieuw van proloog tot epiloog doorneem en struikel over duizend woorden. Ik verander zinnen om dingen toe te voegen waarbij ik een alinea verderop zie dat het er al stond, dus verander ik het weer terug.’

‘Kan het al naar de uitgever, een proeflezer of redacteur?’

‘Nee, toch nog een keer doorlezen, want ik ben er niet zeker van of ik… Twijfel, uw naam is schrijver.’

‘Het is maar te hopen dat uit twijfel de mooiste dingen worden geboren, want als het daarom gaat, heb ik bij voorbaat al een bestseller. In mij strijden de perfectionist, de verteller en de moeder van het geesteskind. De laatste is de lastigste van het stel. Zij wil wat zeggen met dit boek, en spoort de andere twee aan. Is het wel spannend genoeg, is het wel goed genoeg, komt het over?’

‘Ondertussen staat de uitgever staat met open armen te wachten, kom maar, kom maar, nog een paar stapjes… Ze hebben de kinderkamer al ingericht, de geboortekaartjes geschreven. De titel heeft dit keer geen moment van aarzeling opgeleverd. In mei 2022 ligt ‘De mosselman’ in de boekwinkel.’

‘Ik hoef het manuscript alleen maar op te sturen.’

‘Eén van de personages woont in Nieuwegein. Ze heeft uitzicht op de kale rechte brug naar Vianen, want de boogbrug is al weggevaren en ontmanteld. Dagelijks kijkt Anita vanaf haar balkon naar de Lek. Wacht eens even, heb ik haar eigenlijk al beschreven. Het stond in een hoofdstuk dat ik geschrapt heb. Snel nog even toevoegen. Weer een paar woorden meer. Zijn het nu te veel woorden? Eigenlijk wel, en ik ben er ook zeker van dat ik een aantal dingen dubbel zeg, maar zal ik zelf die passages wissen of zal ik het aan de redacteur overlaten? Misschien is het beter wanneer ik alles nog even doorlees.’

‘Als u wat van me wilt lezen, kunt u beter Het Tango algoritme kopen, of De speelgoedman. Ik wil ze graag voor u signeren bij Angelique van de Bruna op het Muntplein. Wachten op het volgende boek zou ik nog maar niet doen. Het allerlaatste woord wil maar niet geschreven worden.’