Boeken

Schrijfster Heleen van den Hoven woont al ruim dertig jaar in Nieuwegein. Onlangs kwam haar derde boek Het Tango algoritme uit. Toen haar kinderen nog klein waren, schreef Heleen De Troonladder en Losse tanden, enkele kinderboeken die spelen in de wijk Zuilenstein. Deze boeken zijn via onze webshop te koop. Voor de lezers van De Digitale Stad Nieuwegein tekent ze wekelijks haar spinsels op met haar schrijverspen. Deze week: ‘Inleverloket.’

Heleen: ‘Soms loop je ineens tegen een tekst aan die een wereld van mogelijkheden lijkt te scheppen. Vanmiddag overkwam me dat. Vlak na het halen van de griepprik liep ik bijna tegen een levensgroot bord op waarop stond: Inleverloket personeel.’

‘Personeel inleveren? Ik weet dat er veel wordt ingeleverd tegenwoordig, plastic, glas, batterijen, chemisch afval. Bij de kringloop kun je bijna alles kwijt. Wat nog werkt gaat naar de winkel voor hergebruik, wat kapot is wordt gerecycled. Zou je dat met personeel ook kunnen doen?’

‘Goedemiddag, ik kom twee vakkenvullers inleveren. Ze doen het nog prima hoor, maar ik ben er een beetje op uitgekeken. En hier heb ik een ic-verpleegkundige. Zijn batterijen laden niet meer op, misschien kunt u er nog iets mee.’

‘Ik krijg een kortingsbonnetje mee als dank voor het inleveren. Dat schept nog meer mogelijkheden. ‘Is het druk bij het afhaalloket?’ En dan naar het Afhaalloket personeel. ‘Ik wil graag een tuinman, en, als u er nog een over heeft, ook een m/v chauffeur. Die hoeft niet nieuw te zijn hoor, maar ik wil ook geen gedeukte. En een schone hulp in de huishouding zou ik ook graag hebben. Wat zegt u? O, alle personeel is schoongemaakt. Dat is netjes. Je weet toch nooit wie het eerder heeft gebruikt. Zeg, mag ik eens vragen, heeft u ook nog ergens een directeur? Niet dat ik die echt nodig heb hoor, maar het staat zo leuk in de woonkamer, een directeur.’

‘Taal schept werelden. Een schrijver kan je meenemen naar onbestaande oorden, of naar plekken waarvan je het bestaan niet kende. En zo kom ik dan toch bij het thema waarover ik eigenlijk had willen schrijven tot ik tegen het bovengenoemde bord aanliep. De wandelaar.’

‘Het boek van Adriaan van Dis wordt nu massaal gelezen in Nederland leest. Je kunt het gratis bij de bieb afhalen. Ik heb voor het eerst een grote letter uitgave genomen. Levensgroot veranderen de bladzijden in straten in Parijs, in sjofele afbraakbuurten, in pleinen en metrogangen. De buurten krijgen een geur, net als de bewoners die de hoofdpersoon en zijn hond ontmoeten. Ik geniet ervan. Parijs verandert. De mensen veranderen. En misschien verander ik ook wel tijdens het lezen.’

‘Hopelijk gaat de ontmoeting met Adriaan van Dis op 30 november in de bibliotheek De tweede verdieping door. Schrijvers ontmoeten is heel erg leuk, ook als je zelf schrijver bent. In de bieb worden grote schrijvers als Adriaan van Dis benaderbaar, en, niet verklappen hoor, hij heeft ook zo’n aangename stem.’

‘Zou het niet leuk zijn als je bij de bieb behalve boeken ook een schrijver kon afhalen?’