Schrijfster Heleen van den Hoven woont al ruim dertig jaar in Nieuwegein. Onlangs kwam haar derde boek Het Tango algoritme uit. Toen haar kinderen nog klein waren, schreef Heleen De Troonladder en Losse tanden, enkele kinderboeken die spelen in de wijk Zuilenstein. Deze boeken zijn via onze webshop te koop. Voor de lezers van De Digitale Stad Nieuwegein tekent ze wekelijks haar spinsels op met haar schrijverspen. Deze week: ‘Fan.’
Heleen: ‘De jaarlijkse presentatie van Nieuwegeinse schrijvers in bibliotheek De tweede verdieping ging vorig jaar niet door. Afgelopen donderdag was de eerste live bijeenkomst met liefhebbers van schrijven en lezen. Een gevarieerd gezelschap las voor uit eigen werk en tussendoor klonk de heerlijke muziek van Ben Laroux. Het publiek bestond uit vrienden, kennissen, liefhebbers van een gezellige avond tussen de boeken en uit nog iemand: een fan.’
‘Ja, ik heb een fan. Waarschijnlijk heb ik er wel meer, maar vorige week heb ik er zelf een ontmoet. In de pauze van de bijeenkomst stond ik naast een tafel vol boeken, hopend op een koper, toen er een vrouw naar me toekwam. Ze wilde niets kopen, maar ze had een boek meegebracht, of ik het wilde signeren? Natuurlijk wilde ik dat. Ik signeerde Het Tango algoritme en vroeg of ze het al gelezen had. Jazeker, ze had alle drie mijn boeken gelezen. En Het Tango algoritme… er kwam nog een recensie, beloofde ze, en die was zeker positief.’
‘Een tijdje praatten we over mijn inspiratiebronnen, hoe ik aan mijn kennis van zaken kom (veel van huisgenoten) en over research. En toen zei ze iets waarvan ik begon te glimmen. Ze was naar de bieb gekomen om mij te ontmoeten. Als ik er weer aan denk, zweef ik opnieuw een paar millimeter boven de grond. Het is bijna hetzelfde gevoel als toen ik de het uitgeefcontract voor Het Carpa Complot won. Iemand speciaal was voor mij de Lek overgestoken. Ik heb een fan!’
‘Naderhand bedacht ik mijn gevoel best vreemd was. Ik stond daar bij een tafel met drie eigen thrillers en twee verhalenbundels van De Crime Compagnie. Ik ben al ruim drie jaar een gepubliceerd schrijver, mijn boeken hebben nominaties voor prijzen ontvangen. En nu ontmoet ik voor het eerst een fan?’
‘Bij mijn eerste boekpresentatie, die op het allerlaatst verplaatst werd omdat Rijkswaterstaat me liever niet bij de Maeslantkering wilde zien, was ik nog volkomen onbekend. De presentaties van De speelgoedman en Het Tango algoritme vonden in Coronatijd plaats zonder publiek. Signeren deed ik op afstand, op aanvraag van de boekhandels in Nieuwegein, zonder de gezichten te zien die het boek bestelden. In de tussentijd ben ik wel vaker lezers tegengekomen die van mijn boeken genoten, maar de meesten waren bekenden of plaatsgenoten.’
‘Ik weet meteen weer waarom ik schrijf. En besef ineens dat mijn volgende boekpresentatie een stuk spannender zal zijn. Eerst zal ik me afvragen wat er nu weer gaat gebeuren om de presentatie te verstoren, en vervolgens ben ik benieuwd of er dit keer ook fans zullen verschijnen…’
‘Overigens ben ik tijdens Nieuwegeins Peil ook fan geworden. Er hingen mooie kunstwerken van Liz Ditters en onze stadsdichter Ton de Gruijter, en ik ben dol op hun gedichten. Azar Tishe, daar kun je me voor wakker maken, en ook bij de andere presentaties was er altijd iets wat mijn hart raakte. Nieuwsgierig door het verhaal dat Dick van Zijderveld vertelde, ruilde ik mijn eigen boek met zijn Doedelzakspel en begon de volgende dag meteen te lezen. Hij heeft er een fan bij.’
‘ Ik kan iedereen aanraden volgend jaar naar Nieuwegeins Peil te komen, een plek om fans en favoriete schrijvers te ontmoeten.’
