Roze bril

Het is inmiddels alweer februari en de winter is nog ver te zoeken. Dat is overigens een vooral lokaal gegeven, want in het buitenland worstelen de mensen met sneeuw, ingestorte daken en extreme koude. Dat maakt het extra ingewikkeld te mijmeren over de mooie winters van weleer. Vrieskou, natuurijs en een stralend zonnetje staan voor mijn ideale winterdag.Het valt op dat de afgelopen winters in Nederland mij geen enkele positieve impuls hebben gegeven. Het weer maakt dat ik de neiging heb me vooral op te sluiten in mijn eigen huis en dat het mijn bril niet roze kleurt. Terugkijkend moet ik ook concluderen dat de winters mij vooral een verstopt gevoel hebben opgeleverd.Als ik het nieuws in en rond Nieuwegein doorblader, op zoek naar een eye-opener voor de column, overvalt die matheid me als een grijze deken. Zelfs Valentijnsdag bezorgt me geen inspiratie. Mijn stille bewonderaars zijn voorlopig nog op de vingers van één hand te tellen.Mijn matheid is op slag verdwenen als mijn oog valt op een verhaal over een kunstproject op het Oosterlichtcollege. De leerlingen van 5 Havo hebben, in het kader van het vak Culturele en Kunstzinnige Vorming, vorige week de kunst letterlijk dichtbij de mensen gebracht. Dat is een voorbeeld waar we allemaal nog wat van kunnen leren. Het is ook de verdienste van het onderwijs dat er nog steeds jonge mensen opgroeien met een visie op en een gevoel voor kunst en cultuur.Het Cultureel Jongeren Paspoort is een aantal jaren geleden nieuw leven ingeblazen en wordt volop gebruikt via het onderwijs. Je kunt je natuurlijk afvragen of daardoor ook het museumbezoek en de belangstelling voor kunst in het algemeen vergroot wordt, maar het idee is prima. Je geeft jongeren de mogelijkheid om vanuit hun eigen belangstelling aan te haken bij ontwikkelingen in de kunst. Of dat nou het bezoeken van de bioscoop is of het bijwonen van concerten, doet veel minder ter zake.Op het Oosterlichtcollege is het idee uitgewerkt dat je kunst soms heel dichtbij en persoonlijk moet kunnen beleven. Niet in de spotlights, niet samen met de massa, maar kunst teruggebracht tot een intieme en persoonlijke ervaring. Daarmee raken de leerlingen de kern van waar het om gaat. Kunst is een persoonsgebonden ervaring, een gevoel en een emotie die iets losmaakt in jezelf. Je moet het maar bedenken en uitvoeren. Dit zijn het soort projecten waar ik veel bewondering voor heb.Je kunt je afvragen of zo’n persoonlijke boodschap beklemmend of bevrijdend werkt voor de kunst. Die uitkomst staat niet vooraf vast. Het is wel zeker dat de boodschap een stempel drukt op de directe omgeving. Een boodschap die, soms op niet mis te verstane wijze, anderen aanzet tot vergelijkbare vormen van kunstbeleving. Het is een project dat kunst in contact brengt met mensen en dat maakt het tot een waardevolle bijdrage aan onze ontwikkeling.Het is te hopen dat het project voor de bezoekers een dagelijks contact oplevert met de kunst. Aan de andere kant schuilt daarin ook het grote gevaar voor het project. Een grote toeloop leidt tot lange rijen wachtenden en vergroot het risico van verstoppingen. Gelukkig weegt dat nadeel niet op tegen de behoefte. Kunst, een moment van bezinning, open en bloot in contact met de bezoeker.KwetsbaarAfrodite