Er bestaat een risicokaart van Nieuwegein en omgeving. Als je de kaart op het eerste gezicht bekijkt, zie je iets dat lijkt op een vlinder na een frontale botsing. De eerste aanblik van een kunstwerk heeft wel meer de irritante neiging je iets te vertellen wat je helemaal niet kunt zien. Dat is het risico als je informatie visueel toegankelijk maakt. De kijker bepaalt wat hij ziet en daar doe je als kunstenaar bar weinig aan. Nu heeft de maker van de kaart niet de bedoeling gehad een kunstwerk te maken, dus moet ik me verdiepen in de informatie die op de kaart staat.Met iets meer detail zie ik dat de kaart een overzicht geeft van wat er zou kunnen gebeuren als er iets in Nieuwegein in de brand vliegt of ontploft. Het beeld maakt me niet echt vrolijk. In één oogopslag zie ik dat we toch de verkeerde keuze gemaakt hebben. We hadden moeten kiezen voor IJsselstein, want daar is het veilig wonen volgens de kaart. Hier in Nieuwegein ben je vrijwel nergens veilig voor de mogelijke gevolgen van een ongeluk of aanslag. De echte details van de kaart kan ik niet zien omdat de minister dat verboden heeft.Die details kan ik gaan bekijken in het provinciehuis. Die maatregel is genomen omdat wellicht ook potentiële terroristen gebruik zouden kunnen maken van de informatie op de kaart. In het provinciehuis werken kennelijk speciaal opgeleide mensen die het verschil kunnen zien tussen goedwillende en geïnteresseerde burgers en kwaadaardige terroristen. Dat spotje heb ik inderdaad ook al een aantal keren gezien op de televisie. In ons land wonen en werken wel tweehonderdduizend mensen die dagelijks bezig zijn met het bestrijden van terrorisme.Nu is het verre van mij om flauwe grappen te maken over terreurdreigingen en de serieuze maatregelen die genomen worden om de risico’s te verkleinen. We hebben de afgelopen weken weer pijnlijk ervaren dat die dreiging echt en aanwezig is. Ik vraag me wel af tot op welk niveau we ons druk moeten maken over de risico’s. Misschien schat ik de gemiddelde terrorist wel te hoog in, maar het Internet bied je volop mogelijkheden informatie te verzamelen. Daaronder valt ook de detaillering die ontbreekt op de risicokaart.De constante aandacht voor terreur en wereldwijde brandhaarden heeft het gevaar in zich dat we ons niet of nauwelijks meer bezighouden met de dagelijkse zaken die ons leven meer inhoud en kleur kunnen geven. Risico en zorg werken verlammend. Ik wil kunnen en mogen genieten van mooie en kleine dingen die het leven aangenamer maken. Dat mag je natuurlijk een vorm van struisvogelpolitiek noemen, maar ik wil me meer zorgen mogen maken over de toekomst van De Kom. Komt die uitbreiding naar achthonderd stoelen er nu wel of niet? Het zou toch een weelde zijn als we voor grotere producties niet meer de stad uit hoeven?Het gewicht van wereldproblemen is te zwaar voor mij, zeker omdat ik wel de zorg en het risico mag kennen, maar niet de werkelijke achtergronden en details. Die zijn voorbehouden aan de mensen die ons vertellen dat we gevaar lopen. Dat op zichzelf is een open deur. Een leven zonder risico’s bestaat niet.Dus mijmer ik maar liever over de mogelijkheid dat ik eindelijk Cats een keer in Nieuwegein kan zien.Afrodite