‘In het donker doemde er opeens een snel op ons afkomende vorm op.’ Zo begint Linda Scheenloop haar column. ‘Mijn honden en ik schrokken er van. Het bleek een fietser zonder licht te zijn. Dit is een tamelijk gewoon verschijnsel, maar het blijft steeds weer schrikken als er uit het niets zomaar iets op je afkomt. We waren juist van het asfaltpad het gravelpad opgelopen, waar de honden vrij mogen. Van de schrik blaften ze de onverlaat aan, een volkomen logische en voor mij ook erg geruststellende reactie. Want tussen die vele onzichtbare gedaanten kan er zomaar eentje zitten met minder plezierige bedoelingen.”De betreffende fietser was niet geamuseerd door het geblaf. ‘Dit is een fietspad’, wist hij. Nee fout, beste knul (en andere weggebruikers), dit asfaltpad is een zogenaamde toeristische route en daar mag je fietsen, skaten, wandelen met je honden of je kinderen, met je poppenwagentje lopen, in je skeltertje van de ene kant naar de andere rijden en nog veel meer, zolang het maar niet gemotoriseerd is. Je zag hem denken ‘shit, geen punt gescoord’. ‘Ik heb al eens een hond aangereden, hoor!’, probeerde hij nog.’ Klik hier om de column te lezen.