Quasi finito……….bijna klaar!!

Zo, het einde van de verbouwing is in zicht.  De laatste loodjes dus……… Alle appartementen zijn zo goed als klaar, de terrassen hebben wat beplanting gekregen en nu is het echt bijna zover: zaterdag komen onze eerste gasten. Heel erg spannend en leuk, maar ik heb nu toch wel af en toe een knoop in mijn maag.  Maar als ik zo het terrein bekijk ben ik alleen maar trots en blij met wat we hebben.  Iedere morgen, als ik de mooie nieuwe houten luiken open, geniet ik nog steeds van het prachtige uitzicht. Gratis concerten van de mooiste vogels en de heerlijke geuren van de bloeiende planten op ons terrein. We voelen ons rijk als we dit ervaren en dan is niets meer belangrijk. Maar genoeg gezwemeld, de kat en de hond zitten al te wachten op een lekker bakkie eten, en dan is het spelen geblazen voor die jonge beestjes. Ze hebben samen heel veel plezier, en ze eten elkaars eten, en slapen bij elkaar. Echt vriendjes zijn het. Maar sinds vorige week is mijn zus en zwager gekomen om een handje te helpen en zij hebben ook een hondje. Tot onze verbazing gaat dat ook goed, even wennen aan elkaar en nu spelen ze met z’n allen. Gisteren avond hebben we gegeten met z’n allen bij een echte Piemontese agriturismo. Toevallig onze ‘benedenbuurman’, maar we zijn toch maar met de auto gegaan. In zo’n restaurant krijg je geen kaart maar de hele avond is een verrassing van aan ééngesloten culinaire hoogstandjes. Allemaal treekgerechten met veel vlees. Deze agriturismo staat hier heel goed bekend en vanuit alle windstreken komen ze genieten van het eten en de sfeer. Het is één grote zaal, veel verlichting en propvol met tafeltjes. Grote gezinnen komen hier eten, vaak ivm een verjaardag en dan is het een gekakel van jewelste. We hebben heerlijk gegeten en we zullen dit restaurant zeker bij de gasten aanbevelen. Overigens hebben we al wat meer restaurants bezocht, en allemaal zijn ze even lekker. Morgen gaat de familie weer naar huis, ik zal ze missen. Dan hebben we tot zaterdag het rijk weer alleen, en kunnen we ons voorbereiden op een hopelijk prachtig seizoen.  Natuurlijk zijn we niet volgeboekt, het is ons eerste seizoen, maar toch komen er al aardig wat boekingen binnen. Ook omdat we de prijzen verlaagd hebben in verband met ons nu nog ontbrekende zwembad. Er komen nu meer mensen op af dan voorheen. We dachten dat iedereen een zwembad als ‘must’ zou zien, maar dat is gelukkig niet zo. Er is trouwens op 2 km een zwembad in het dorp. Riccardo heeft bijna vakantie, nog 2 weken en dan is hij 3 maanden vrij. Ze krijgen wel wat huiswerk voor in de vakantie, anders zijn ze alles weer vergeten. Volgend seizoen hebben ze weer 6 ochtenden school, dus ook weer de zaterdag. We moesten stemmen wat we wilden en volgens mij was ik de enige die de zaterdag vrij wilde hebben. Maar Riccardo vindt het niet erg, iedere middag vrij vindt hij veel leuker, dus wat zeur ik dan… Hij praat al zo goed italiaans dat hij voor ons vaak moet vertalen en vertellen, wonderbaarlijk dat hij mij al ruimschoots is ingehaald. Ook nu met zijn mobiel hoort hij er echt bij, de hele dag sms-jes versturen, en hij praat met zijn handen, echt italiaans. Hij wil ook niet meer weg hier.Tot de volgende keer.