Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Dick Hegger.
Arend Bloemink: ‘Fietsen, zingen, gitaarspelen, mensen helpen… Dát is het Portret van deze Week. Fietsen met Gonny, in en om Nieuwegein, maar óók in Thailand of Viëtnam… Fietsen in en om Nieuwegein als een van de vaste bestuurders van een duofiets. Zingen bij De Lekzangers… Gitaarspelen in een tweetal bands… Mensen helpen via de Algemene Hulpdienst Nieuwegein… Dick vermaakt zich sinds zijn pensionering uitstekend. Komt, zoals zoveel gepensioneerden, tijd tekort.’
Maak, middels de antwoorden die Dick Hegger geeft op de vijf (altijd dezelfde) vragen, nader met hem kennis, met zijn interesses, zijn sociale bewogenheid en zijn mening over Nieuwegein.
Wie ben je ?
Ik ben Dick Hegger. 69 jaar en geboren en getogen, tot mijn militaire dienst, in Den Haag. Ik ben sinds 1969 getrouwd met Gonnie en wij hebben 2 kinderen en 3 kleinkinderen. Ik heb een middelbaar technische opleiding gehad, Werktuigbouwkunde.
Na mijn militaire dienst ben ik gaan solliciteren en het verbaast mij nog steeds dat je, nadat je op diverse advertenties gereageerd heb, eigenlijk toevallig in een bepaalde vakrichting geleid wordt. Ik ben aangenomen door een klein installatie-adviesbureau. Ben aanvullende technische opleidingen gaan doen en ben daarom in deze branche blijven hangen. Ik ben dus ontwerper en later projectleider geworden in de installatiebranche; dat wil zeggen: verwarming, ventilatie, airconditioning en loodgieterswerk. Bij diverse installateurs en ingenieursbureaus gewerkt en tenslotte bij Holland Railconsult, nu Movares, in Utrecht terecht gekomen. Heel interessant werk in de station- en treinenwereld. Was ik toch nog bij de treinen terecht gekomen: ik had namelijk in het begin van mijn werkzaam leven een poging gewaagd om machinist te worden. Maar dat werd, mijn inziens, door de NS niet serieus opgepakt. Ik moest eerst maar eens perrondiensten gaan draaien: uitladen van treinen e.d. en dat ook voor een schijntje. Maar ik moest wel een huisgezin financieel onderhouden. Ging dus niet door.
Ik heb in de installatiewereld nooit zonder werk gezeten. Altijd voldoende werk. En dat zal wel zo blijven, vooral met de transitie van gasgestookte verwarmingsapparatuur naar meer duurzame oplossingen.
Wat doe je in het dagelijks leven ?
Ik ben gepensioneerd, maar hebt het gevoel dat ik drukker ben dan tijdens mijn werkzaam leven. En dat komt natuurlijk omdat ik nu echt tijd heb voor dingen die ik belangrijk en dingen die ik leuk vind (en de combinatie daarvan).
Ik ben via via bij de Algemene Hulpdienst Nieuwegein (AHN) gekomen als vrijwilliger Daar help ik mensen met computerproblemen (ik ben geen expert, maar in het land der blinden….), huishoudelijke klusjes, zoals een lamp repareren, een schilderij ophangen en dergelijke. Verder ik fiets op één van de duofietsen van de Hulpdienst. Wij fietsen dan met mensen die problemen hebben met fietsen door een visuele beperking of bang zijn om te vallen e.d.
En dan ben ik ook heel druk met muziek. Ik speel in twee bandjes en zing in een koor. Het ene bandje trek ik een beetje. Wij spelen en zingen daar met zijn vieren (het bandje heet ook “Wij4en”) (pop)muziek en meezingers uit de jaren 50 en 60. Wij doen dat voor een ouder publiek. Wij treden met veel succes op voor ouderen organisaties en in verzorgingstehuizen. Altijd heel gezellig. Wij zoeken nog een toetsenist. Dus als een lezer iemand weet of zelf geïnteresseerd is, houden wij ons aanbevolen.
Met de zangeres van “Wij4en” vorm ik ook een duo. Wij verzorgen dan maandelijks in twee verzorgingstehuizen hun wekelijkse zangmiddag met “live” muziek.
De andere band waar ik in speel heet “One Trick Pony” (OTP). Wij spelen over het algemeen instrumentale muziek van The Shadows en soortgelijke bands. Ook heel fijn om te spelen. Ik speel slaggitaar. En dan zing ik nog in het gemengd koor “De Lekzangers”. Wel weer heel andere muziek, maar juist daarom zo leuk. Ik houd mij in het koor bezig met de PR, wat er in de praktijk op neerkomt dat ik organisaties en instellingen benader voor een optreden van ons koor.
Hoe lang woon je al in Nieuwegein ?
Nadat wij uit Den Haag vertrokken zijn, hebben wij eerst 6 jaar in Breukelen gewoond. In Breukelen zijn onze kinderen geboren en wij wilden toch in een wat groter huis gaan wonen. Dat was in Breukelen in die tijd heel moeilijk en zodoende kwamen wij, in 1978, in Nieuwegein terecht (ik werkte toen in Utrecht).
Dus dit jaar al 40 jaar! En we wonen nog steeds in onze eerste woning. Volgens mij zijn wij in de directe omgeving de enige bewoners die vanaf de oplevering nog in ons huis wonen. Dat zal geen prestatie zijn, maar we hebben in de jaren wel heel wat gezinnen langs zien komen.
In het begin had vooral mijn vrouw Gonnie het hier moeilijk. Breukelen was een gezellig klein stadje met de winkels in het centrum heel gezellig bij elkaar. Hier in Nieuwegein was er bijna niets. En al helemaal geen CityPlaza. Dat kwam pas jaren later. En we hebben wel snel onze draai gevonden. Mijn vrouw heeft nog jaren in de stoffenwinkel in CityPlaza en later als medewerker bij een polykliniek in het Antonius gewerkt.
Wat vind je van Nieuwegein ?
Ik vind Nieuwegein heel goed te pruimen. Het ligt mooi centraal in Nederland. Ik heb hierdoor op diverse plaatsen in Nederland kunnen werken, Utrecht (da’s geen kunst!), Eindhoven, Amstelveen, Almere en Deventer. Allemaal goed bereikbaar.
Wat betreft de winkels hoeven wij ook niet te klagen. Alles is er wel, dacht ik zo. Ik woon in Batau-Zuid en ik denk dat de stedenbouwkundigen van nu dat de “Hollandse kneuterigheid” vinden. Maar ik vind het juist erg leuk. Geen straatje loopt recht, dat geeft toch een dorpsgevoel.
Wat kan er beter in Nieuwegein ?
De communicatie met de gemeente. Wij hebben diverse keren contact gezocht met de betreffende ambtenaren over b.v. invulling van het openbaar groen. Als je niet aandringt op een reactie dan gebeurd er niets. Dat komt niet erg klantvriendelijk over.
