Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Huig Buitenweg.
Arend Bloemink: ‘Ik ontmoet het Portret van deze Week daar waar hij zijn hele leven al vertoeft: de unieke Vreeswijkse Museumwerf. De Vrééswijkse Museumwerf, want Vreeswijk mag dan al weer enige jaren een ‘wijk’ van Nieuwegein zijn, het ís en blíjft Vreeswijk! Zo is ook de Museumwerf Vrééswijk. En wie bij het woord Museumwerf denkt aan een gebouw waarbinnen een ooit bestaand en inmiddels verdwenen werf wordt herdacht, die vergist zich: de werf mag dan een museum zijn, maar het is een wérkende werf, een werf waar nog steeds schepen de werf op worden gelierd om daaraan het (brood)nodige onderhoud te verrichten.’
‘En daar, op en om die werf, dáár ‘woont’ Huig, het Portret. Huig is een van de gepensioneerde directeuren van de Scheepwerf en Machinefabriek Buitenweg NV, een echt familiebedrijf. Een bedrijf dat gedoemd was te verdwijnen als gevolg van de uitbreidingsplannen van Nieuwegein. De werf lag in de weg, er moesten huizen worden gebouwd… Maar toen het bedrijf was gestopt en alle werknemers waren ‘afgevloeid’, toen werd besloten de werf (want het was toch wel een bijzonder, karakteristiek stuk Vreeswijkse geschiedenis) alsnog te behouden en door te laten gaan als Museumwerf Vreeswijk.’
‘En zo geschiedde het dat de familie Buitenweg de werf tóch kon voortzetten. Daarom spraken Huig en ik af elkaar op de werf te ontmoeten. En wanneer we dan aan het praten en fotograferen zijn, komen na enige tijd als vanzelf de verhalen los, komen herinneringen boven. Herinneringen aan het leven op en met de werf, aan het leven in en om Vreeswijk, aan het feit dat Huig vrijwel zijn hele leven lid was van de vrijwillige Vreeswijkse brandweer. Dat diezelfde vrijwillige brandweer niet alleen in Vreeswijk, in Nieuwegein, maar ook ver daar buiten bij nacht en ontij uitrukte. En dan steekt het Huig dat hij, en met hem meerdere oud-brandweerleiden, nu door de gemeente Nieuwegein en de Nieuwegeinse brandweer worden vergeten… Zoals bijvoorbeeld bij de opening van de nieuwe brandweerpost aan de Henri Dunantlaan… Jan en alleman was uitgenodigd. Maar niet de mannen die in het verleden altijd klaar stonden. Nog geen e-mailtje, geen kattebelletje, gewoon niets, vergeten. Het doet Huig zichtbaar pijn.’
‘Huig kondigde het aan het begin van de fotosessie al aan: er zou dadelijk een schip arriveren voor onderhoud. Dan moest Huig aan het werk. Het ís zo ver. Het schip arriveert. Huig verruilt zijn nette kloffie voor een overall en gaat met zijn kameraden aan het werk. Een simpel maar ingenieus systeem van kabels en een pruttelende machine trekt het schip centimeter voor centimeter aan wal, de werf op. Ik kijk, fotografeer, geniet en ben onder de indruk.’
Maak, op basis van de antwoorden die Huig Buitenweg op de vijf (altijd dezelfde) vragen geeft èn door de foto’s nader met hemne zijn leven op en om de Vreeswijkse Museumwerf kennis .
Wie ben je?
Huig Buitenweg
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben een van de gepensioneerde directeuren van de Scheepwerf en Machinefabriek Buitenweg NV. Dat is nu Museumwerf Vreeswijk. Daar help ik nog regelmatig. Ik vind het fijn om bezig te zijn en onder de mensen. Verder ga ik regelmatig kaarten bij het Laantje en de Voorhof.
Hoe lang woon je al in Nieuwegein?
Ik leef mijn hele leven lang in Vreeswijk. Dat is 75 jaar. Ik ben geboren op een woonark bij de werf. Ik ben nog altijd een Vreeswijker. Het is hier ook gezellig. Er wordt ook veel georganiseerd. Er is meer samenhang tussen de bewoners.
Ik ben de eerste bewoner van Zandveld. Ik woon in het eerste huizenblok dat destijds werd opgeleverd.
Wat vind je van Nieuwegein?
Tja, met Cityplaza en zo, daar heb ik eigenlijk niets te maken. Ik loop liever in Vreeswijk rond.
Wat kan er beter in Nieuwegein?
Minder burocratie. En het contact van het stadsbestuur met de wijken kan beter.
Het gevoel van Huig Buitenweg over zijn leven als Oud-Vreeswijker in het moderne Nieuwegein herken ik heel goed; als Oud-Jutphase heb ik dezelfde ervaringen. Voor ons verleden is geen aandacht meer; net alsof wij en onze ouders nooit bestaan hebben en er niet toe doen. Vroeger was alles veel persoonlijker en telde je nog mee. Contact met het stadsbestuur is praktisch onmogelijk; dat gaat via een landelijk speciaal nummer om maar zoveel mogelijk van de burger af te staan. Vroeger stonden de burgers met vragen gewoon aan de voordeur, weet ik nog heel goed als dochter van een politicus.