Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Feiko van der Veen.

Arend Bloemink: ‘Wat kent Nieuwegein toch veel inwoners die vrijwilligerswerk doen! Ook het Portret van déze Week is daarvan weer zo’n prachtig voorbeeld. Wanneer ik tot een afspraak met hem probeer te komen dan is daar slechts tussen twee andere afspraken in tijd voor. En zo kan het dus gebeuren dat Feiko op mijn aanbellen de deur opent en niet alleen Feiko maar ook de heerlijk geur van tosti’s me verwelkomt.  Feiko en zijn vrouw Susan zijn maar net thuis en genieten nog van hun lunch. Terwijl Feiko en Susan even rustig afeten, geniet ik van hun interieur. Wát mooi! En die door Pininfarina ontworpen keuken… ik ben op bezoek bij mensen met smaak!’

‘De lunch gaat al babbelend over in de ‘shoot’. Aanvankelijk verhaalt Feiko van der Veen aan tafel en maak ik de foto’s. Totdat ik een schitterende bank zie staan… Wauw, gááf… Meteen verhuizen we naar De Bank en maken daar de ’shoot’ af.’

Maak middels de antwoorden die Feiko van der Veen op de vijf (altijd dezelfde) vragen geeft nader met hem, zijn min of meer voormalige werk, met zijn vrijwilligerswerk en met hoe hij over Nieuwegein denkt, kennis.

Wie ben je?
Ik ben Feiko van der Veen, geboren en getogen in Haarlem. Daar heb ik de HTS (werktuigbouw) gedaan, waarna ik mijn diploma Industrieel Ontwerpen aan de TU Delft heb gehaald. In Delft woonde ik toen al met mijn echtgenote Susan, met wie we later twee fantastische kinderen hebben grootgebracht en inmiddels opa en oma zijn van één kleindochter (en nog één op komst).

Wat doe je in het dagelijks leven?
Sinds eind oktober vorig jaar werk ik als senior adviseur op een nul-urencontract voor Royal HaskoningDHV, waar ik tot dat moment fulltime in dienst was. Mijn arbeidscontract liep namelijk automatisch af, omdat ik met mijn 66 jaar de AOW-leeftijd had bereikt. Mijn leidinggevende en ik zagen het wel zitten om op een ‘zachter pitje’ door te gaan. Het is leuk om nu met dezelfde collega’s nog regelmatig samen te werken en het levert wat extra inkomsten op naast AOW en pensioen.

Al zolang ik me kan herinneren doe ik vrijwilligerswerk, ook toen ik nog in Haarlem woonde. Bij Honk- en Softbalvereniging Nieuwegein Diamonds ben ik eerst coach geworden van het team waarin onze zoon speelde, later ben ik gaan softballen en ook scheidsrechter geworden. De afgelopen 20 jaar zorg ik er ook voor dat er bij onze thuiswedstrijden ‘umpires’ aanwezig zijn (tja, het is van origine een Amerikaanse sport met een eigen jargon). Sinds die tijd zit ik ook in het bestuur van de vereniging en ben ik alweer zo’n 10 jaar voorzitter. Kortom, je snapt soms niet hoe dat toen allemaal kon naast het betaalde werk. Nu heb ik wel de gelegenheid gekregen om elke vrijdag samen met nog een paar ‘bejaarde’ mannen allerlei klussen bij onze vereniging op Sportpark Galecop uit te voeren.

Hoe lang woon je al in Nieuwegein?
In 1987 zijn we van Utrecht naar Nieuwegein verhuisd, eerst aan de Rapsodielaan gewoond en sinds 2001 op het Eendennest.

Wat vind je van Nieuwegein?
Nieuwegein is nog steeds wel een slaapstad; ’s avonds laat is het behoorlijk stil op straat. Het is echter wel een stad die centraal in het land ligt met steeds meer werkgelegenheid en twee prachtige oude kernen. Als je je er meer in verdiept dan kom je er achter dat er een heel rijke historie schuilgaat achter die mooie façades. Zo langzamerhand wordt de stadskern ook het aanzien waard. Verder vind ik de bereikbaarheid heel bijzonder; we hebben nota bene zes aansluitingen op de snelwegen om ons heen!

Wat kan er beter in Nieuwegein?
Op sociaal en cultureel vlak moet er nog heel wat gebeuren. Voor jongeren zijn er veel te weinig uitgaansgelegenheden. En vergeleken met bijvoorbeeld Deventer kent Nieuwegein eigenlijk helemaal geen bijzondere evenementen. Waar Susan en ik ons bijzonder aan storen, is het sinds medio vorig jaar volledig ontbreken van een fatsoenlijke bioscoop; daarvoor moet je nu naar Houten, Utrecht of IJsselstein. Wij hopen echt dat die er met de nieuwbouw in de Doorslagzone weer komt, en ook dat het Filmhuis dan in ere hersteld wordt!