Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Walter van Dijk.
Arend Bloemink: ‘Net als waarschijnlijk elke 12-13 jarige wist het Portret van deze week niet goed wat hij wilde worden toen hij die leeftijd had. Zijn moeder wist het wel en dus… koos hij twee jaar later dan tóch een andere richting. En toen Walter, want zo heet ons Portret, ook nog interesse kreeg in fotografie werd zijn toekomstbeeld steeds duidelijker. Maar dat is lang niet alles.’
‘Veel Nieuwegeiners zullen Walter kennen van zijn al jarenlange inzet bij en voor Atverni. Of van zijn foto’s. Of van zijn schilderijen. Of… Het moge duidelijk zijn: al fotograferend hebben we veel over fotografie verhaald. Hoe het wás. Hoe het werd. Hoe het nu is.’
Maak, middels de antwoorden die Walter van Dijk geeft op de vijf (altijd dezelfde) vragen, nader kennis met hem, met zijn werk als professioneel fotograaf, met Atverni-activiteiten, met zijn schilderkunst en met zijn mening over Nieuwegein kennis.
Wie ben je ?
Ik ben Walter van Dijk. 70 jaar en geboren en getogen in Utrecht. Ik ben sinds 1971 getrouwd met Mieke en wij hebben 2 kinderen, 2 kleinkinderen van 3 en 6 jaar en een stiefkleinkind van 16 jaar. Ik was een beetje dromerige leerling waardoor ik niet goed wist wat ik later wilde worden. Bij onze familie was het gebruikelijk dat er 1 kind naar het seminarie ging en mijn moeder vond dat voor mij de beste keus! Ik was toen net 12 jaar. Na 2 jaar in Heeswijk bij de witte paters bleek het voor mij toch niet zo de goede richting en ging ik naar de Mulo in Utrecht. In die tijd kreeg ik interesse in fotografie wat uiteindelijk resulteerde in een diploma aan de Fotovakschool. Ik kwam te werken bij fotolaboratorium Jaques Dees in de Wittevrouwenstraat in Utrecht. Heel wat zwartwitfilmpjes zijn daar door mijn handen gegaan! In 1970 werd ik aangenomen bij TNO als reproductiefotograaf. In die tijd bestonden er nauwelijks digitale technieken en alle tekeningen en grafieken kwamen van de tekenkamer. Wij fotografeerden die dan met een grote reproductiecamera waarna de 9×12 platen ontwikkeld werden, afgedrukt en in rapporten geplakt. Later stapten we over op dia, film en video technieken voor presentatiedoeleinden.
In Nieuwegein was ik bij de start van Videocentrum Nieuwegein waar we allerlei evenementen en gemeentevergaderingen opnamen en uitzonden via het kabelnet in Huize Zuilenstein.
Wat doe je in het dagelijks leven ?
Ik ben gepensioneerd en we passen 1x per week op op onze kleinkinderen in Ypenburg. Daarbij komt het goed uit dat mijn vrouw jarenlang kleuterjuf is geweest op de Lucasschool in Bateau. Fietsen en wandelen zijn mijn favoriete bezigheden, zozeer zelfs dat ik al jarenlang trainer ben bij Atverni. Eerst als hardlooptrainer, later als wandelcoach. Dat wandelen heeft een hele vlucht genomen. Er zijn nu 4 wandelgroepen en een Nordicwalkinggroep, samen goed voor ruim 100 leden. Alle trainers bij Atverni zijn gediplomeerd wandeltrainer en de belangstelling is groot.
In 2006 zijn Mieke en ik naar Parijs gefietst en kwamen daar aan gelijk met de Tour de France! Het volgend jaar wilden we naar Barcelona fietsen maar moesten halverwege wegens ziekte terug. Daarna is dat er niet meer van gekomen.
Fotograferen doe ik nog steeds als creatieve uitlating en daar is schilderen bij gekomen. Ik ben gek van impressionisme maar als ik ga schilderen wordt het toch weer meer realisme. Het schilderen ligt alweer een tijdje stil, ik moet het snel weer oppakken.
Mijn dochter Esther en schoonzoon Virgil doen veel in de muziek en zitten in verschillende bandjes die vaak in schimmige cafeetjes optreden. Voor mij een uitdaging om daar sfeervolle foto’s te maken. Ik vraag dan: mag opa er even door 🙂 ?
Hoe lang woon je al in Nieuwegein ?
In 1973, Mieke was net in verwachting van onze eerste, zijn we in Juthaas aan de Sluijterslaan komen wonen, toen nog in de TNO flat. Daar zijn onze kinderen geboren. Toen de Batau werd opgeleverd verhuisden we naar de Citadeldrift en sinds 11 jaar wonen we dus hier aan de Mendes da Costalaan. Toen de kinderen het huis uit waren wilden we kleiner gaan wonen en naar een appartement verhuizen. maar waar laat je je je spullen? Het is dus toch weer een eengezinswoning geworden en het bevalt ons uitstekend!
Wat vind je van Nieuwegein ?
Ik vind Nieuwegein door het landelijk karakter een verademing hoewel je dat van de luchtkwaliteit niet echt kan zeggen. In Nieuwegein Noord waar wij wonen zijn wel wat historische plekjes/pleintjes maar het blijft een langgerekt dorp. De omgeving van de Heerenstraat en het Sluisje zou best wat meer kunnen stralen!
Wat kan er beter in Nieuwegein ?
Het onderhoud van de trottoirs. Mijn vrouw is onlangs gestruikeld over ongelijke stenen en heeft daarbij een flinke hoofdwond opgelopen. Ook met mijn wandelgroepen is het altijd flink oppassen, vooral in de avond.
Leuk!!hoewel ik jou al 50 jaar ken, Walter, blijft het leuk en boeiend om jouw verhaal te lezen!
Ik hou van jou!
Mieke.
Leuk, Walter, ik wist niet dat je schildert.
Karin
Hai Walter, leuk interview. Toch weer wat meer over je te weten gekomen.
Dat het wandelen bij atverni een vlucht heeft genomen is bijna logisch met zo’n ontzettend aardige humorvolle en attente trainer. Ik hoop Walter dat je nog lang trainer zult zijn dat geeft een gezellig en vertrouwd gevoel
Els
Op het seminarie je roeping gemist, later toch nog helemaal goed gekomen.
Hoop dat je snel weer kunt meelopen.
Leuk verhaal.
Corry
Leuk om dit te lezen Walter.
Dat je nog maar lang trainingen kan geven.
Gr John
Leuk stukje hoor, een heel heel oud collega van MFI-TNO
Groet van Martin
Wat een leuk verhaal, Walter!
Hoop dat je weer snel mee kunt wandelen, want we missen je humor op maandagmorgen.
Groetjes Ria van Raalte