Minnen

Stoplichten

Nu zijn die stoplichten bij Far East, uw weet wel onze chinese Japnner of japanse Chinees vlak bij het tramstation in de binnenstad, weer helemaal goed afgesteld. Dat stelde ik vorige keer en mopperde dat de krant dáár geen aandacht aan besteed. Maar oh schande, ik had de krant te snel doorgelezen. Na een tip van een bevriend journalist bleek dat het AD ook wel degelijk aandacht had besteed aan de opnieuw goed functionerende stoplichten. Hulde aan de krant en een min voor ondergetekende.

Straaljagers en de bibliotheek op Zuid

Datzelfde AD vertelde onlangs ook dat die nieuwe straaljagers ( de JSF oftewel Joint Strike Fighter)1,4 miljard euro duurder dreigt te worden. Dat zou dan komen op het geplande bedrag van 6,2 miljard wat defensie dacht te moeten uitgeven voor die maar liefst 85 toestellen. De dwaasheid van die onderneming wordt versluierd door fraaie verhalen over de sommen geld die onze industrie gaat verdienen aan dit project.

Jammer dat politiek en journalistiek zo weinig schijnen te begrijpen van de meer duistere berekeningen die er operationeel gedaan zijn om enerzijds de bittere financiële pil te vergulden en anderzijds de aandacht af te leiden van de kernvraag: “Wat moeten wij met die moordmachines?”

Kennelijk zijn de strategische deskundigen nog steeds zeker dat dit high tech speelgoed als vertoon van spierballen nog heel wat waarde heeft. Ik hoop dat u mij niet kwalijk neemt dat ik er vraagtekens bij zet. Zeker is dat via een heel lange en gecompliceerde weg al die uitgaven bijdragen aan een overheid die te veel geld uitgeeft en dan ook tot het bezuinigen op cultuur. Al doende wordt bijvoorbeeld onze bibliotheek stapje voor stapje ontmanteld. Dat laatste vind ik een heftige prijs voor het verkrijgen van een foto van onze glimlachende voormannen in het Oval Office naast een grijnzende Amerikaanse president. Hij kent dat spel heel goed en andere spelletjes nog veel beter.

Plussen

Ter verbetering van de kwaliteit van ambtelijke nota’s en misschien ook ander geschrijf van onze overheden, wordt er al jaar en dag gestreden om de Goude Veer. Die kan je verdienen door het schrijven van het beste ambtelijke stuk van het jaar. Piet de Nijs uit Brabant was de gelukkige winnaar. Hij had zinnige dingen te zeggen ter gelegenheid van de prijsuitreiking.

1) Hij moest stevig vechten om zijn stuk goedgekeurd te krijgen. Er schijnt een cultuur te hangen waarin het schrijven van moeilijke woorden het bewijs zou zijn van verstand hebben van het probleem. Hij schreef een eenvoudig en leesbaar stuk aan de hand van een viertal vragen.

2) Volgens hem moet de kernboodschap in twee zinnen duidelijk gemaakt kunnen worden.

3) Als je het vakgebied goed kent kan je dat makkelijker uitleggen dan een ander.

4) De heer de Nijs vindt het belangrijk dat er heldere taal gebruikt wordt door ambtenaren. Wanneer 90 procent van de mensen het niet begrijpt, hoe wil je het beleid dan uitvoeren.

5) Durf eenvoudige taal te gebruiken.

Best goed dat verhaal. Zou het nu zo zijn dat al die onbegrijpelijk nota’s gewoon veroorzaakt worden door gebrek aan kunde? Overigens, er waren maar 38 inzendingen.