Waterfabriek
We ontvingen bericht van de actievoerende bewoners van de IJsselsteinse weg. Zij hebben met Vitens overeenstemming bereikt over enige aanpassingen van de plannen van Vitens voor de waterfabriek. Wanneer bewoners hun weerstand goed organiseren, valt er meestal wel wat te bereiken. Zie ook de resultaten van acties rondom het bouwen in de uiterwaarden.
Een beroep doen op de politiek kan wat opleveren. Dat hangt af van het dossier en de belangen van de inwoners. De mogelijkheid van de politiek om iets te doen, wordt bepaald door de ambtelijke uitwerking van het dossier en de steun die het college daaraan gegeven heeft. Ook zijn er bij bezwaren veel persoonlijke afwegingen zoals mijn uitzicht, mijn bezonning, mijn straat, mijn parkeersituatie, enz. Het NIMBY – effect (Not in my backyard) is in de politiek een bekend fenomeen evenals de logica van het “kennelijk” belang. Zonder dat laatste was Nieuwegein nooit gebouwd. Er waren immers genoeg inwoners van Jutphaas en Vreeswijk tegen die plannen.
Bij dit dossier ontstond een discussie waarbij de problematiek soms overstemd werd door ophef en emoties. Het dossier verdiende geen schoonheidsprijs en sommige oppositiepartijen pakken het verhaal op om zieltjes te winnen. Sommige coalitiepartijen laten de discussie voor wat die is en stemmen gewoon voor het plan. Een enkele partij komt met praktische voorstellen om de pijn te verlichten.
Na het goede nieuws van het vinden van redelijke oplossingen voor een paar bezwaren, zij de meeste politieke partijen best tevreden. Doorgaan met actie tot aan de Raad van State kost veel geld en tijd aan beide partijen en levert belangrijke vertragingen op. So far so good. Het daarop volgende geroezemoes tussen CDA en Stadspartij Núwegein verandert daar niets aan.
Drie miljoen gepensioneerden
Senioren worden vaak misbruikt om schuldig te zijn, gaande van geen economische opbrengst meer, stijgende zorgkosten, slechts gedrag in het verkeer, te veel alcoholgebruik tot klagen terwijl er niets te klagen valt en wat krant, TV of Radio maar beweren. Het is dus positief dat begin juli het AD schreef dat “Somber doen over vergrijzing onterecht” is. Deze opvatting werd geventileerd door Elbert Roest, burgemeester van het Noord-Hollandse Laren. Roest onderbouwt zijn opmerking met een warm verhaal over de vele taken die senioren op zich nemen in vrijwilligerswerk en in familieverband. Hij constateert tevens dat inderdaad de zorg een probleem wordt. Wanneer mensen 80 worden neemt de vraag naar zorg enorm toe. Langer thuis wonen en meer zelf betalen is een deel van de oplossing ook omdat in de groep 65 plussers armoede het minst voorkomt. Nu dat is misschien zo in Laren en zal elders ook waar zijn, maar we mogen de probleemgevallen natuurlijk niet vergeten. Maar eindelijk is er eens tegengeluid tegen de stroom van domme opmerkingen over ouderen.
Zo is daar bijvoorbeeld het misverstanden dat senioren geen economisch opbrengst meer hebben. Dat is grotendeels onzin. Immers de economische opbrengst is een gegeven. Wat je er mee doet is een andere zaak. Senioren hebben van de opbrengst van hun economische activiteit, zoals vroeger vaak gebruikelijk, keurig gespaard voor later en voor een pensioen. Met dat geld doen ze volledig mee aan economische activiteiten en leveren daarbij inkomsten belasting, BTW en werkgelegenheid op. Dat veroorzaakt weer economisch opbrengsten.. Geld in de zak houden, zoals nu door vele burgers gedaan wordt, wat wil je ook met al die negatieve berichten, wordt breed gezien als slecht voor de groei van onze economische bedrijvigheid. Laten we dus blij zijn met de spenderende senioren, ja ook zij nu even wat minder, en ophouden met onzin te verkondigen over hun economische functies.
Tenslotte nog dit. Veel artikelen over senioren noemen grote aantallen. Dat varieert dan van 3miljoen tot veel meer, afhankelijk van welke leeftijden men erbij betrekt. Zo rekenen ouderenbonden vanaf 55 plus. Van 55 tot 85 gaat het over 30 jaargangen, gelijk aan de dertig tussen 25 en 55. Geen mens zal die laatste groep van 30 jaargangen over een kam durven scheren. Maar boven de 55 zijn we opeens allemaal senior. Dat klopt natuurlijk niet Vanaf 55 plus is de differentiatie tussen de leeftijdsgroepen minstens even groot als bij de 25 plussers. Zo zijn er de jongere ouderen die voorlopig lekker tot hun 65e of 67e doorwerken en vaak nog wel verder door willen gaan. Wanneer dat niet lukt, rollen ze vanzelf allerlei vrijwilligerswerk in. Mee blijven doen, is daarbij een prachtige drijfveer, ook gevoed door onze overwegend Calvinistische inslag. Die is zelf voor katholieken en niet gelovigen van toepassing. De grens daarvoor loopt ruwweg van Bordeaux tot Milaan en verder naar het Oosten. Alles daaronder schijnt meer gevoel te hebben bij het “Dolce far niente, waar ze misschien ook wel gelijk in hebben.
Prettige vakantie!
