Na de plussen van verleden week hier helaas minnen. Over bouwen in het park, het belang van de inwoners en de pot met goud aan het einde van de regenboog.
Het blijft verbazingwekkend dat meer dan 5000 protest handtekeningen en een breed gedragen negatief gevoel rondom het bouwen in het park, door een wethouder afgedaan kan worden als semantiek, dat wil zeggen de interpretatie van een formeel systeem. Je vraagt je af of het college eigenlijk beseft wat ze hier open en bloot neer leggen. De spreker, wethouder Adriani, weet dat waarschijnlijk wel maar, vertegenwoordigt nu eenmaal een partij die meent het monopoly op die interpretatie te hebben. Dat wil zeggen dat achter de prietpraat discussies binnen de PvdA een geoliede regeringsmachine draait die doelgerichter is dan die van de meeste andere partijen. Althans vandaag aan de dag lopen VVD en CDA een heel stuk achter. Neem als slechts één voorbeeld het aantal burgemeesters van PvdA huize in onze grootste steden. Maar we praten nog wel eens over wat daar verder achter steekt op allerlei andere niveaus.
In de discussie in het stadhuis rondom bouwplannen waar de “pot gevuld met goud aan het einde van de regenboog “ zoals een van de insprekers zo prachtig uitsprak, het doel op zich schijn te zijn, gaat het belang van de inwoner op de tweede plaats komen. En hun emotionele reacties worden dan ook categorisch afgeschoten door dit college. Dat college kan ook niet anders gezien hun geringe slagkracht en het feit dat ze moeten werken met een groot aantal in het verleden genomen besluiten door hun eigen partijgenoten. Ze werden dan ook door de pomp gehaald voordat ze het doorhadden. En dan begint een hele machinerie te draaien gericht tegen het te verwachten commentaar van de inwoners en ten gunste van het doordrukken van het plan met die pot goud aan het einde van de regenboog.
De opmerking over semantiek van de overigens welbespraakte wethouder Adriani zegt zoveel als beste inwoners spreek maar in, u heeft gewoon toch geen gelijk. Wij bouwen niet in het park, u weet de grenzen van het park niet en de functionaliteit van allerlei hoekjes en plekjes ook niet en bovendien hebben wij de structuurvisie en daar staat het allemaal in en vast. Dat zegt de wethouder overigens met instemming van zijn partijen en wordt ambtelijk vakkundig onderbouwd met de beantwoording op de vele vragen die gesteld zijn. De vraagsteller heeft in het jargon een mening, of een verkeerde mening maar het doet er niet veel toe. Het plan gaat door met aan de rand misschien een minkukel wijziging, omdat o wonder iemand toch iets vroeg wat hout snijdt! De wethouder houdt verder dapper vol dat hij graag in gesprek blijft met de betrokkenen, uitgaande dat het plan doorgaat!
En zo wordt je als bewoner vastgenageld omdat tussen vele andere punten in een structuur visie op één van de 150 pagina’s van het laatste boekwerk, ooit voorafgegaan door twee ander boekwerken met het geweldige motto: “Nieuwegein verbindt“, een geel streepje staat met de naam van je straat en daar mag dan gebouwd worden. Dat het streepje niet op schaal is getekend en dat er bij de discussies rondom het gebied bij herhaling is gesteld dat het alleen om die parkeerplaats ging, doet niet meer ter zaken. Ter zaken doet het formele standpunt dat er niet in het park gebouwd wordt maar op de niet meer gebruikte sportvelden. Dat staat overigens nergens in die structuurvisie en slaat ook verder als een tang op een varken.
Wordt vervolgd
