De verkiezingen zijn voorbij! Hoera. Dat eeuwige gepraat van die mannen en een paar vrouwen dat misbruikt wordt voor zendtijd- en paginavulling, wordt op de duur tamelijk langdradig. Waarbij nog komt dat los van de herhaling van zetten een en ander inhoudelijk behoorlijk leeg is. Wat is meer rechtvaardigheid. Wat betekent “niet doorschuiven maar aanpakken.” Hoezo roept de partij die in verschillende kabinetten verantwoordelijk was voor onze heilige Hermandad dat blauw op straat hoort en niet achter het bureau, alsof het de schuld van anderen is? Waarom kunnen we samen meer. We betalen de politiek toch om wat voor ons te doen?
Een afscheid nemende Bundespresident vertelde in zijn laatste verhaal dat de Politiek oplossingen moet aandragen. Dat zal van origine ook wel het plan geweest zijn. Maar de Eurocrisis leert ons dat de politiek buitengewoon slappe knieën heeft, als het om het voortvarend aanpakken van de gevolgen van hun eigen onvoldragen plannen gaat. Je zou dan nu ook denken dat men ophoudt met experimenteren en eerst eens aan de slag gaat met het controleren van de uitvoering van de eerder vastgestelde regelgeving. Zo zijn daar veiligheidsvoorschriften die op generlei wijze correct gecontroleerd en gehandhaafd worden. Zie chemie Moerdijk, Botlek, Strijkviertel in Utrecht, geklungel rondom asbest in Nieuwegein, in Utrecht en nog veel meer, maar niet opgemerkt want nooit over gepubliceerd. En tijdens de verkiezingsdebatten heeft niemand daar ook maar een mond over opengedaan
Onze echte zorg is dat deze voorbeelden in feite de topjes van de ijsberg zijn. Wanneer we zien wat er gebeurt rondom sommige benzinestations in Nieuwegein en wanneer er dan met kennis van zaken vragen over gesteld worden en we ontdekken wat voor ontwijkende of incorrecte antwoorden er gegeven worden, gaat er een wereld voor ons open. Of wat denkt u van het trotse ziekenhuis dat meedeelt dat het wondkoorts na operatie sterk heeft weten te verminderen door gewoon te doen wat er gewoon altijd al gedaan had moeten worden. En wat te denken van het geharrewar over homeopathische geneesmiddelen die in Nederland van bewijs voorzien moet worden waarvoor het werkt, terwijl in Zwitserland men er zo zeker van die werking dat men die middelen juist aanbeveelt als goedkoop en effectief. Ja ja placebo effect. Maar wanneer het werkt maakt dat toch niets uit. Of zijn die geteste geneesmiddelen met de meestal verdonkeremaande bijwerkingen en torenhoge prijzen dan zo ideaal?
De politiek raast verder gesecondeerd door parlementaire verslaggevers die alles weten over Kamerleden en partijen en wat ze allemaal gezegd hebben en zo te zien geen seconde nadenken over wat er tenslotte via beleidsnota’s en uitvoeringsbesluiten in de praktijk terecht komt van de zwaar geamendeerde stukken. Laat staan dat men eens goed kijkt of het in de praktijk nog gecontroleerd wordt. Wanneer er iets ernstig mis gaat, wat trouwens van de hoeveelheid herrie in de pers af schijnt te hangen, zijn de partijen altijd ernstig bezorgd en verontrust. Een beetje proactief zijn is er zo te zien niet bij! Een beetje geheugen ontbreekt, opgeslokt door al die andere doenerigheid.
Daarvan zullen we de komende weken weer genieten, wanneer de discussie gaat over ’s-lands organisatie met minder provincies, elke vier jaar een andere burgemeester kiezen, minder Raadsleden, minder Statenleden, Waterschappen door gemeenteraden laten kiezen, en nog veel meer waarover partijen naar hartenlust gaan debatteren, zonder te kijken of de bestaande aanpak nu eigenlijk operationeel goed werkt of niet. Nee liever een nieuw onzeker avontuur, zolang ik maar kan zeggen dat ik dat voorgesteld heb! Lange leve de politiek!
