Niets ontziende doenerigheid en solidariteit Het kan door de verkiezingskoorts ontstaan zijn, door vakanties of misschien door Olympische spelen. Het blijft een feit dat er allerlei onzin uitgestrooid wordt.
Ten eerste het geniale idee van een door onze belastingcentjes betaalde denktank. Zij roepen dat we allemaal moeten gaan sparen om straks onze ziektekosten te kunnen betalen. Vervolgens stelt hoogleraar Bovenberg, die al wat onzinverhalen achter zijn naam heeft staan, dat we straks ons huis moeten verkopen aan woningbouw corporaties. Van dat geld kunnen we dan onze ziektekosten betalen. Wat gaan we doen met mensen die geen mogelijkheid hebben om te sparen en of geen huis hebben?.
In het genre recent ondoordacht geleuter spant directeur Jeroen van den Oever van Zorgorganisatie Vierstroom Gouda tijdelijk de kroon. Dat zijn club in 2011 ruim vier miljoen euro winst heeft gemaakt telt niet mee. Nee familieleden moeten meehelpen. Die verplichting past in de trend: “Omgeving moet vaker bijdrage leveren aan zorg. De maakbare samenleving kan niet alles zelf betalen!” Onze Jeroen begrijpt dat mensen zonder kinderen dan een probleem hebben en het is natuurlijk onduidelijk hoe het moet voor mensen met kinderen die aan de andere kant van de oceaan wonen. Maar hij gaat toch maar de barricaden op al was het maar om uit te vinden wat mensen zelf kunnen doen voor hulpbehoevende ouderen en in hoeverre ze zich medeverantwoordelijk voelen voor een “prettig” verblijf in een tehuis, aldus Trouw.
De politiek is het natuurlijk eens met dit initiatief. De kosten rijzen immers de pan uit en alles wat de slechte berichten aan de kiezers kan verzachten is welkom. De koe bij de horens vatten, dat zijn de hoge kosten van geneesmiddelen en vaag en kostbaar management van allerlei instellingen, de winsten van zorgverzekeraars en geneesmiddelenfabrikanten, de objectieve noodzaak van behandelingen, controles en langer verblijf, de nauwkeurigheid van rekeningen, enz., enz. wordt echter niet gedurfd en gedaan. En zoals wel vaker loopt men ook nu met oogkappen op. Want…….
1) Vrijwilligers spelen al een rol in menig verzorgingshuis, en ook daarbuiten, als het om welzijn, aandacht en een “wandeling” gaat. Zij leveren ook vaak een stuk continuïteit wat eigen familie vaak niet zal doen na het overlijden van hun familielid.
2) De gedachte dat kinderen dit gaan doen, op zich niet verkeerd, zal in de praktijk heel vaak niet werken omdat de band tussen familieleden niet zo goed is als gedacht wordt; omdat de deskundigheid ontbreekt; omdat we gewoon veel te druk zijn en straks tot ons 67e, mogen doorwerken.
3) Dat veroorzaakt dan een prachtige puzzel voor de organisatie waar ze hopelijk vrijwilligers voor kunnen vinden om dat tegen spaartarief te organiseren.
4) En zo zijn er nog wel een aantal zaken die schijnbaar eenvoudige oplossingen vaak ingewikkeld maken.
Tenslotte kwam er van mevrouw den Haan van de ANBO nog een reactie. Zij vond het voorstel een goed idee, vooral omdat er een taboe op zou rusten en dat we daar eindelijk eens over kunnen discussiëren. Nu is het voor vele ouderen duidelijk dat het taboe niet zo groot is. Een verblijf in een tehuis is vaak helemaal niet zo prettig en dat weten ze best. Dan ook nog afhankelijk worden van de kinderen voor wat aandacht en liefde omdat het tehuis het verplicht???? Kijk zo dement zijn we meestal ook niet. En wanneer dat wel zo is maakt het meestal ook niets uit. Dus waar praten we over?
We praten over het geven dat ouderen niet als bezuiniging op zorg en verpleegkosten misbruikt mogen worden. Zij waren altijd gezond en hebben tot op hoge leeftijd betaald voor ziektekostenverzekeringen waarbij waarschijnlijk 90 % van het bedrag in de solidariteitspost belandde, u weet wel voor sport- en verkeersongevallen, voor chronische zieken en erfelijke kwalen, kortom voor van alles wat onze ziekenhuizen en artsenpraktijken bevolkt. Dankzij hun hogere leeftijd hebben ze dat betalen nog nooit zo lang mogen doen als tegenwoordig. En nu zijn ze aan de beurt voor die laatste paar jaren. Meestal is drie kwart van hun jaargang al gaan hemelen en al doende vormen ze misschien niet meer dan één tot twee procent van onze totale bevolking. En ze betalen nog steeds hun premies! Wordt het niet tijd dat we die horens echt eens pakken!
