Overlast: zelfdoen of uitbesteden?

Hoe individueler we leven, hoe meer overlast we van elkaar ervaren. Alles wat buiten onze voortuin gebeurt en onze eigen ordening verstoort, ervaren we als overlast. En in een hardere maatschappij zijn we veelal ook terughoudend om degenen die voor die overlast zorgen aan te spreken. Zinloos geweld kan ons immers ook treffen. Een angst die begrijpelijk is, vanwege de brede publiciteit die dedood van Meindert Tjoelker en onnodig veel anderen heeft gekregen. Maar tegelijkertijd een angst, die in 9 van de 10 gevallen niet terecht is. Meestal helpt het in gesprek gaan met anderen over die overlast namelijk wel.Toch zijn er ook in Nieuwegein wat dat betreft hopeloze situaties van aanhoudende en onverbeterlijke overlast. Soms bestaat die door mede-inwoners die zich van niets en niemand aantrekken. Lawaai op vreemde tijdstippen, samenkomen, verbaal geweld en hinderlijk gedrag. Maar soms gaat het ook over buren, die eigenlijk (maatschappelijke) zorg nodig hebben, hulp vermijden, zichzelf vervuilen of psychisch in nood zijn en hun gezinsleden terroriseren.En daar weten inwoners te weinig weg mee. Ik pleit voor een gemeentelijk meldpunt voor zorg en overlast. Daarmee moeten we in staat zijn eerder in te grijpen in situaties die lelijk kunnen ontaarden. Geen meldpunt om er zelf van af te zijn en niet eerst pogingen te doen zelf in gesprek te gaan. Maar een meldpunt voor die situaties, waarbij we zelf ook met de handen in het haar zitten.Graag hoor ik of jij als lezer dit idee kan volgen of dat dit het absolute onzin is. Mail mij, want ik ben benieuwd naar je mening.