Over perceptie, werkelijkheid en armoedebestrijding

Het CDA vermelde van activiteiten rondom de prachtige Barbarakerk in Vreeswijk. Een gebouw dat de moeite waard is en dat goed gerestaureerd moet worden. De schrijver haalt aan dat het initiatiefvoorstel van het CDA om deze restauratie te steunen in de raad breed ondersteund werd. Dat laatste zinnetje bleef bij mij hangen. Omdat het de werkelijkheid was en omdat de schrijver dat dan ook gewoon weergeeft. Eigenlijk zou dat "hangen” niet zo moeten zijn. Het zou gewoon de normale manier van doen moeten zijn. Hoe anders gaat het vaak bij andere partijen die trots over hun initiatief tetteren en vergeten te vertellen dat het raadsbreed aangenomen is.Die noodzaak om zo te schreeuwen verklikt een stukje onzekerheid. Hoe meer herrie er gemaakt wordt, hoe zwakker men zich waarschijnlijk voelt. De Gaulle maakte in het begin van de Tweede Wereldoorlog in Londen kennelijk heel veel misbaar. Naar aanleiding van commentaar van de Engelsen daarover werd hij aangesproken door een van zijn adjudanten. De reactie van de toen nog kolonel: "Als we weer macht hebben, worden we vriendelijk en rustig."Vanuit zo’n achtergrond is het aardig te kijken hoe de verschillende partijen opereren in de commissies in de raad, maar ook in de stad. Daar vind je het raakvlak van gemeentelijk beleid en de praktijk van de uitvoering. Die werkelijkheid is soms heel verfrissend en vaak ook opvoedend. Tussen plannen en uitvoering ligt een wereld van verschil. Tussen intenties en resultaat al net zo. Tussen perceptie en werkelijkheid idem dito.De politiek heeft de neiging om vooral achter de perceptie aan te jagen. Wat wil je? De werkelijkheid is altijd veel ingewikkelder. En, dus zien we in de raad veel goede bedoelingen en even zoveel aardige voorstellen. Daar wordt vaak breed achteraan gewandeld en met ruime meerderheid mee ingestemd. Zie het poppodium (à raison van € 50.000 per jaar), leuke informatiedagen over sport en ander onderwerpen, die ook wat mogen kosten.Maar, wanneer je bijvoorbeeld kijkt naar de intenties die in 2001 al zijn uitgesproken over de bestrijding van eenzaamheid – en daar is wat over afvergaderd – realiseer je je dat de problematiek er anno 2008 nog altijd is. We verkeren al ruim een jaar in een proces dat moet leiden tot betere armoedebestrijding. Voorlopig is er een “Plan van aanpak”, dat binnen bestaande beleidskaders (zoals de nota minimabeleid, "De andere kant van Nieuwegein" uit 1996 en de “Koersnota Integrale Schuldhulpverlening” uit 1997) het armoedebeleid wil intensiveren en verbeteren.Dit verbeteren zou onder andere moeten gebeuren door preventie; nieuw instrument? En door betere interventies in situaties van crisis en escalatie, aldus de begeleidingsbrief van het college. De perceptie is natuurlijk dat we het allemaal beter gaan doen. De werkelijkheid is dat we nog niet weten hoe dit integraal gestuurd moet worden. Al was het alleen maar omdat het managen van integrale teams een buitengewoon moeilijke opgave is.Intern is de gemeente ook bezig met de aansturingsproblematiek van vraagstukken die meerdere afdelingen gezamenlijk moeten oplossen. Het sturen van de samenwerking tussen eigen organisatie en de organisaties uit het maatschappelijk veld, gedeeltelijk vrijwilligers en gedeeltelijk commerciële organisaties, is nog veel lastiger. Wij zijn benieuwd hoe rondom armoedebestrijding een en ander vorm gaat krijgen!