In mei was er een commissie Binnenstad die kort na de vorige lag. Er was niet veel nieuws te rapporteren. In het geheime deel van die bijeenkomst vertelde Wethouder Monrooy en een van de ambtenaren die deelneemt aan de onderhandelingen met Corio, hoe het college omgaat met die onderhandelingen en met hun verantwoordelijkheid ten opzichte van de raad. Het college werkt naar een totaaloplossing waartegen de raad tenslotte ja of nee moet zeggen. Tussenrapportages informeren de raad over de stand van zaken. De wens van de commissie en de raad om snel vooruitgang te zien, botst met de zorgvuldigheid die noodzakelijk is in het onderhandelingsproces. Het college staat regelmatig voor grote dilemma’s. Gemaakte afspraken blijven als wisselgeld in de verdere onderhandelingen aanwezig. De raad moet de finale beslissing nemen!
Boeiend was dat ik eigenlijk voor de eerste keer het gevoel kreeg dat er met hartstocht en volharding onderhandeld werd. En dat omdat de wethouder buitengewoon overtuigend en geloofwaardig was. Een tweede conclusie was dat, hoe moeilijk ook voor de commissieleden, het weinig zin heeft het college op te jagen. De herhaaldelijke roep om snelle resultaten werkt dus tegen het college en misschien wel vóór de mensen van Corio die rustig de krantenartikelen lezen en hun eigen tempo houden. Meerdere collegepartijen bezondigden zich aan het “Niet mauwen maar bouwen grapje” of variaties daarop. Dat werkt dus niet! Een derde gevoel is dat het college en de ambtelijke staf nog steeds onvoldoende weten hoe ze over dit soort zaken moeten praten en communiceren. Geheimhouding is in deze een verslechterende factor; de geloofwaardigheid van de wethouder was op dat moment helaas ook geheim! Dat proef je dan ook uit krantenartikelen en een beetje uit de verkiezingsresultaten van afgelopen donderdag. Een aantal mensen zegt: “Waar zijn ze nu mee bezig”, zijn het wachten moe en stemmen dus anders. De vraag of de problemen niet te veel binnen de politieke klas en het gemeentehuis blijven, is gerechtvaardigd. Hoe vaak klagen de burgers dat ze ergens niets vanaf weten, terwijl de gemeente het juist in eigen ogen optimaal gepubliceerd heeft. Hoe vaak zijn de commissievergaderingen en raadsvergaderingen voor de mensen in de stad begrijpelijk. En wat te denken van al die besluiten door het college van B & W waarvan de burger niets begrijpen kan. Evenmin als van vertraagde, duurder geworden of verkeerd uitgevoerde projecten. Niet alleen in Nieuwegein, ook elders. De pers helpt ook niet mee want qua informatie vaak gericht op wat er mis gaat.
De burgers zijn mede daardoor langzamerhand uitgerust met een stevig gehalte aan scepsis ten opzicht van overheden. Daarbij zijn zij gewend om in de commerciële en informatieve sfeer over allerlei zaken heel korte en duidelijke informaties met vaak veel herhaling te krijgen. Of het nu over grote merken gaat, politici, kerk of voetbalcoaches, over alles en iedereen wordt regelmatig via meerdere kanalen met ons gecommuniceerd. Alleen de gemeenten op plaatselijk niveau hoor je niet. Ze maken wel lawaai. Ze vullen pagina’s met informatie van kapvergunningen tot en met collegebesluiten. Ze rapporteren honderden pagina’s over veilig- heid, onderwijs, gezondheid enz. Ze houden persconferenties, sturen folders rond en de gemeentegids. Toch behalen ze hun doel niet. Ze worden niet erkend. Wat doen ze nou eigenlijk met ons geld. Er ontbreekt iets!
Dat is eigenlijk jammer, want er gebeurt wel veel heel. Dat een gemeente meer producten heeft dan menig multinational ontgaat de meeste mensen volledig. Dat onze straten onderhouden worden, de lantarens branden en nog honderden andere dingen prima geregeld zijn, is normaal en vanzelfsprekend. De gemeente is helemaal niet interessant. Die is er gewoon! In deze wereld zou de gemeente volgens mij veel meer moeten ageren als een productiebedrijf met een breed pallet aan producten. Telkens weer, net als bij de bovengenoemde merken en personen moet de boodschap herhaald worden zodat de mensen gaan begrijpen wat die gemeente allemaal doet en wat de prijskaartjes zijn. Iets wat niets kost is niets waard dus kom naar buiten met de prijzen! Vertel ook waarom sommige dingen niet meer kunnen of misschien ook wel eens fout gaan. En rustig als een autofabrikant die een wagenserie terughaalt voor een ombouw of correctie, repareert de gemeente vergissingen en fouten. Want ook dat hoort erbij. Immers de enige plek waar nooit fouten gemaakt worden is waar niets uitgevoed wordt. En ook geen geheimhouding meer! Dat verzwakt u en maakt u minder geloofwaardig! Maar dat wist u al. Moet de gemeente dan een commercieel bedrijf worden. Nee natuurlijk. Maar een aantal van de principes toepassen is niet verkeerd.
Feitelijk heeft de gemeente maar één product! Dat is Nieuwegein. Dat is een geweldige stad die als het ware bestaat uit een serie dorpjes in het groen en bij het water. Pak eens een fiets! Maak eens een goede wandeling en verbaas u. Nieuwegein heeft alles en dat kloppend stadshart komt er ook nog aan. Het zal niet goedkoop zijn maar het wordt wel heel mooi! Dat hoor ik te weinig! Naar het schijnt ontbreekt er bij de gemeente en de politiek maar één ding! De trots om in Nieuwewgein te mogen werken en besturen! De vreugde om goed bezig te zijn. De overtuiging dat we het goed doen! Wanneer worden we wakker en gaan we dat eens uitstralen!
