Het AD melde op 20 maart dat het stralingsgevaar “tussen de oren” zou zitten. “Niet de daadwerkelijke straling van telefoons/draadloze computer netwerken leidt tot gezondheidsklachten, maar de veronderstelling daaraan te worden blootgesteld.” Dat schrijft de Gezondheidsraad in het jaarbericht “Elektromagnetische velden”. 2008. Volgens de raad wijst tot op heden geen enkel kwalitatief hoogwaardig onderzoek op gezondheidsproblemen door blootstelling aan zogeheten radiofrequentie velden in de woonomgeving.De vertaling “Tussen de oren” is kennelijk van de krant. Hoe dan ook ben ik buitengewoon verbaasd door dit geleuter van een instituut dat onze overheden moet adviseren over gezondheidszaken. Daar doet de indrukwekkende rij hoogleraren en andere deskundigen niets van af. Het eerste punt is namelijk dat we allemaal continu aan electrosmog worden blootgesteld of we het willen of niet. Het is dus geen veronderstelling maar een zekerheid en dat voor elke dag. Wanneer ons mobieltje op sommige plaatsen in het land niet werkt is het geklaag niet van de lucht. Het resultaat is dat al die antennes, vaak op openbare gebouwen of seniorencomplexen, optimaal stralen. Maar ook uw thuiscentrale maakt het u mogelijk om draadloos tot soms zelfs meer dan 50 meter buitenshuis te kunnen telefoneren. En uw draadloze luidsprekers, afstandsbedieningapparaten en computers en alles wat dies meer zij draaien ook permanent. Eigen schuld dikke bult dat we dus van alle kanten bestraald worden.Logisch dat je op vakantie, opeens verlost van een groot deel van al die stralen, je opeens lekkerder voelt. Maar dat zit volgens de geleerden natuurlijk ook tussen de oren. Mijn tweede verbazing is dat de raad er vanuit schijnt te gaan dat tussen de oren ook negatief werkt. Een omgekeerd placebo-effect?Inderdaad Vodoo priesters weten naar verluidt bij mensen die er gevoelig voor zijn allerlei effecten te bewerkstelligen en de gezondheidsraad is het daar ongewild mee eens. Het zit immers tussen de oren. Maar dat effect is gebaseerd op een veronderstelling, net zoals bij het gewone placebo effect. Maar electrosmog is geen veronderstelling, het is er gewoon en als het nog wat toeneemt, lopen we constant in een soort traag werkende magnetron. Daar gevoelig voor zijn is niet een kwestie van tussen de oren maar van de toevalligheid die medisch gesproken veel vaker voor komt zoals allergische reacties op fijn (huis)stof of bepaalde chemische of natuurlijke producten.In de bewering van de raad steekt een stuk onwil. Er wordt al decennia getwijfeld aan de effecten van hoogspanningsleidingen en de effecten van allerlei andere elektrische gestuurde toepassingen. Toch wil men niet overgaan tot het plaatsen van vraagtekens. Het kan toch niet zijn dat al deze geleerde heren het niet weten. We worden dus rustig gehouden met jaarlijkse rapporten en bezweringsformules. En aan het einde van de reis is het altijd hetzelfde. Of het om softenon, electrosmog of bankieren gaat, maakt niet uit. We waren zover als de stand van de wetenschap ons toeliet. Maar misschien is dat wetenschappelijke excuus ondertussen menselijkerwijs hopeloos verkeerd.Dat geldt ook voor het rapporteren van domme veronderstellingen die onwetenschappelijk zijn en een klap in het gezicht van mensen die doodziek worden van al die straling. Waarom zetten die geleerden hun reputatie op het spel via een instituut dat dit soort uitspraken doet? De vraag is of de raad vertelt wat de overheid wil of dat de overheid te horen krijgt wat de raad wil rapporteren.Het belang van KPN, telefoonfabrikanten, enz., enz. in deze situatie is duidelijk Blijft de vraag of ons belang als burgers ook telt. De discussies in Utrecht over fijnstof is ook zo’n voorbeeld waar we die vraag mogen stellen.