U bent ongetwijfeld ook verbaasd wanneer u in de krant weer leest wat de gemeente allemaal doet en wat er in de politiek allemaal besproken wordt. Je vraagt je af waar het vandaan komt. Wie dat wil en waarom het gedaan wordt. Een deel van al die zaken wordt door uw vertegenwoordigers in Den Haag veroorzaakt. In een niet aflatende drang tot scoren bemoeit politiek Den Haag zich met zoveel zaken dat de regels elkaar overspoelen en normaal werken er vaak in hoge mate door bemoeilijkt wordt. U kent de protesten uit het bedrijfsleven over de papierwinkels en de kosten daarvan. Maar vergis u niet. Zo veel mensen verdienen hun brood met het bedenken, uitvoeren en controleren van de regels, dat u van goeden huize moet zijn wilt u het aantal regels af laten nemen. Erger nog. Het lukt de uitvoerende instanties zelf niet eens! Wij vinden dat zorgelijk! Vooral ook omdat in zaken als veiligheid en zorg er steeds grotere hoeveelheden geld nodig zijn om organisatie en administratie gaande te houden. Dat gaat ten kosten van blauw in de straat en handen aan het bed.
In onze eigen gemeente wordt er in navolging van de landelijke en provinciale voorschriften over veiligheid zoveel geregeld en gecontroleerd, zeker ook na Volendam en Enschede, dat er elk jaar een rapport van zo’n 100 pagina’s uitkomt om alle activiteiten te beschrijven plus nog een paar bijlagen die ook een fors formaat hebben. Voelen wij ons daar veiliger door? Dat hangt meestal af van het lijden dat u vreest en misschien nimmer op komt dagen. Maar laten we er maar vanuit gaan dat wanneer de overheid niets doet en niets controleert, het in velerlei situaties een behoorlijk zooitje zou kunnen worden.
Als leken zien wij dat natuurlijk niet. Wat voor de meeste mensen belangrijk is betreft meestal het persoonlijke veiligheidsgevoel. Een subjectief gegeven dat wordt gevoed door krantenartikelen en gebeurtenissen in de wijk en de straat. Naarmate men ouder wordt, verandert dat gevoel ook nog en zo worden een stel jongeren op een straathoek voor sommigen ook al snel bedreigend; ook al wordt er alleen maar gekletst.
Veiligheid is dus buitengewoon subjectief en vaak afhankelijk van kleinigheden en toeval. Bij de VSP denken wij dat je vooral ook de “kleine veiligheid dichtbij” moet bevorderen. Dat wil zeggen meer aandacht besteden aan de problemen van de burger in zijn straat of wijk; in zijn winkelcentrum. Kan je dan alles veilig maken. Nee. Maar onze stadswachten ook inschakelen in onze wijken met hun ogen wijd open en hun mobilofoons aan, is een zaak die best eens uitgewerkt mag worden. Heel veel klein onheil ontstaat omdat een ieder weet dat er nauwelijks of niet in onze wijken gepatrouilleerd wordt. Op plekken die statistisch bekend zijn als aantrekkelijk voor kleine criminelen eens vaker te laten patrouilleren, lijkt ons dan ook een goede gedachte! In navolging van de burgemeester breekt Bert Lubbinge in zijn Weblog een lans voor het behouden van onze stadswachten. Wij zijn het daar mee eens. Vooral ook wanneer een bredere inzet mogelijk wordt gemaakt!
