Over de begrotingsraad

Op 8 november jl. was de begrotingsraad. Al doende moest ik aan Montesquieu denken. ‘Wanneer het in een land belangrijker is zijn hofhouding te doen dan zijn plicht, is alles verloren’, zo schreef hij.De vraag dringt zich dan op of 12 uur vergaderen werkelijk onze plicht is of dat we niet stomweg bezig zijn onze hofhouding te doen. Dat wil zeggen: aardige dingen zeggen voor ons eigen belang en onze eigen interesse. Begrijp mij goed er zijn goede ideeën aangebracht en verstandige dingen gezegd, maar was dát nu onze plicht? Hebben we daar wat mee bereikt? En voor wie? Waren we niet veel beter bezig door de echte problemen van de stad te bespreken. De zaken die de burgers raken! Waarover ze mee willen praten.Die vraag is nog prangende wanneer u kijkt naar de commissie SOC van 15 november waarin we een informatie kregen over de verzelfstandiging van de sport. Er zijn ‘prima rapporten voorbereid en de deskundigen zijn ruim aan het woord, waarna de eigen sportraad 15 minuten krijgt en de commissie nog een klein half uurtje en dat twee keer. En dat geschrift moet dan door de raad? Waarom zijn wij als commissies niet veel intensiever betrokken. Of moeten we dat eerdere geschrift, waarin allerlei visies naar voren geschoven werden zonder aan te geven wat het doel van de operatie was, als voldoende eerste informatie gezien worden. Gaat het in feite niet over bezuiniging op sport? Zie ook Nieuwegein kiest! En is het dan niet een zaak van de sport op afstand zetten en besparen omdat vrijwilligers veel meer werk gaan doen? Zit de enige bezuiniging dan in de besparing op overheadkosten?Is dit niet een voorbeeld van een zaak waarover een echte discussie plaats moet vinden? In plaats van een dag lang slimmigheden aan elkaar te verkopen in een begrotingsraad. Let wel, ondergetekende deed net zo goed mee, mede geïnspireerd door de gedachte: ‘we zullen ze eens een poepie laten ruiken’. En ‘ze komen niet weg met al te veel geleuter’. Als resultaat hebben we allemaal veel fraaie dingen gezegd, maar vanuit een ander standpunt was het natuurlijk inderdaad allemaal geleuter.Wat hebben we er namelijk mee bereikt? Nou, ik denk helemaal niets. Althans niet iets wat op een andere wijze niet veel vlotter geregeld zou kunnen worden. Het AD bevestigt het eigenlijk op zeer eigen wijze. Neemt twee onderwerpjes en schrijft daarover twee stukjes. De hogere sferen van de gedachte-uitwisseling in de raad is immers aan geen mens besteed.Moraal van het verhaal? Wanneer die er al is, zou het toch vooral zijn dat de raad zich moet bezighouden met de dingen die werkelijk belangrijk zijn en die de inwoners van de stad raken. De begroting hoort daar eigenlijk niet bij zeker wanneer die uit 200 pagina’s bestaat. SMART terugbrengen tot 25 pagina’s is daarom van het grootste belang, inclusief de kadernota van het college. Wanneer we dat als raad samen met college voor elkaar zouden kunnen krijgen? Dan is alles mogelijk!Helaas! Zolang we achter het college aanlopen, dat weer achter de ambtenaren aanloopt, komen we nergens. Nou ja, mischien 200 pagina’s verder. Maar, zoals gezegd dat lost niets of bijna niets op! Wel kunnen we rustig stroomafwaarts blijven kijken wat er langs drijft. De vraag is of we stroomopwaarts iets willen bijdragen! En denk niet dat de bureaucratie blij zal zijn wanneer we dat gaan doen.Wanneer de politkek de kiezers recht in de ogen wil blijven kijken, zal men wel moeten. Zullen we daar nu de komende tijd eens over gaan praten? Daar heb je helemaal geen bestuurlijke commissie voor nodig. Dat doen we gewoon zelf, met hulp van een persoon uit de griffie, als administratief coördinator. Wat dacht u van woensdagavond 16 januari voor de eerste keer? Elke fractie een persoontje? Ik organiseer wel een reminder! Dan kunnen we die avond meteen over de werkbijeenkomst met de inwoners praten betreffende ‘Bouwen en wonen en de toekomst van Nieuwegein.’