Sinterklaas is vertrokken en we gaan ons weer opmaken voor de Kerst. Het is dat ik het nu hier op papier zie staan, want buiten doet nog maar weinig mij denken aan de naderende Kerst. Natuurlijk zijn er hier en daar al wat lichtsnoeren te zien en ook een enkele Kerstboom, maar het gevoel is nog ver te zoeken. De winterkleuren en vooral ook de vorst met bijpassende sneeuw zijn nog niet in zicht. Ik ben benieuwd of we dat voor de Kerst nog wel gaan meemaken.Mijn lijf heeft een eigen ingebouwde klok die een stuk beter lijkt te werken dan zomaar een wekker. Zodra de ‘r’ in de maand is, weet mijn lijf feilloos dat het weer tijd is voor de nodige luchtwegontstekingen. Inmiddels heb ik geleerd dat die er in vele soorten en maten zijn en dat ze uiteindelijk allemaal neerkomen op koorts, hoesten en een lopende neus, gelardeerd met een vleugje hoofdpijn. De overgang van de herfst naar de winter gaat in dat opzicht echt nooit ongemerkt voorbij.Ik ben wel oud en wijs genoeg om er rekening mee te houden en mijn leefritme aan te passen aan de omstandigheden. De wetenschap dat het uiteindelijk ook wel weer een keer overgaat, helpt in het omgaan met het ongemak. Nu maar hopen dat de griep van begin 2007 aan mij voorbij zal gaan, want door het ziek zijn heb ik de mogelijkheid op mijn griepprik voorbij moeten laten gaan. Het schijnt dat je die griepprik niet meer mag halen na 1 december.Over de zin en mogelijke onzin van de griepprik zijn al veel verhalen geschreven. In de griepprik wordt rekening gehouden met een aantal mogelijke griepvarianten, maar het blijft altijd de vraag of de goede daar ook daadwerkelijk bijzit. Tegen andere vormen van griep kun je helemaal geen maatregelen vooraf nemen. Dat wordt een kwestie van uitzitten en overleven als het ooit aan de orde komt.De confrontatie met je eigen lijf maakt je wel erg bewust van hoe breekbaar je eigenlijk bent, zeker als je ouder wordt. Ouder worden is een proces waar je aan moet wennen en zeker niet iets dat vanzelfsprekend is. Oud worden zonder gebreken is dan nog weer van een heel andere orde. Het maakt je ook duidelijk dat het een fase in je leven is, waarin je zo min mogelijk wilt worden lastiggevallen door beperkingen die anderen je opleggen.In dat opzicht is de vergrijzing van ons land een duidelijke waarschuwing voor ons allemaal. Ouder worden vraagt om veel energie en laat je nog maar weinig tijd om stil te moeten staan bij allerlei maatregelen van de overheid. Ik geloof niet dat je tolerantie minder wordt met het stijgen van je leeftijd, maar wel dat je wat exacter wordt in het formuleren van dingen die je wel en die je niet bevallen.We moeten als samenleving leren leven met steeds meer ouderen in ons midden en dus ook met de specifieke wensen van die groep mensen. Ontkennen en doen alsof ouderen geen rol spelen gaat niet meer op. In een jonge en dynamische wereld kan dat lastig zijn, maar dan is misschien de periode rond de Kerst wel het uitgelezen moment om stil te staan bij respect, inleving en saamhorigheid en een groter welbevinden voor iedereen.Afrodite