Op weg naar de Kadernota (vervolg)

Verleden week schreef ik onder de column “wordt vervolgd.” Wel, daar gaan we. Het gaat nog over het stuk “Op weg naar de kadernota; uit de lengte of de breedte” en de werkvergadering van de Raad op 19 maart jl.Het was leuk. De Raadsleden hebben enthousiast hun inbreng geleverd. Die was zo divers, dat het college misschien wel spijt van de voorbespreking heeft. Want naast de ideeën van het college, die toch wel erg binnen het ambtelijke stramien vallen, werden talrijke interessante dingen gezegd over andere mogelijkheden. En ga er dan als college maar aan staan om dat allemaal te verwerken. Alleen daarom al zou zo’n discussie natuurlijk veel eerder plaats moeten vinden, zodat er werkelijk tijd is om de gedane suggesties uit te werken. Overigens is het college verplicht tot niets. Het was allemaal geheel vrijblijvend. Blijft toch de vraag of alle geopperde suggesties straks gewoon genegeerd worden.Er waren er rijp en groen en soms voorzien van fraaie metaforen. Laaghangend fruit plukken was daar een voorbeeld van. En de wethouder antwoordde dat er toch wel een behoorlijk trappetje nodig was om daar bij te komen. Anders gezegd: er zijn geen eenvoudige oplossingen. Dat is maar gedeeltelijk waar… want de gedane suggestie om eens met de stofkam door het lopende beleid en projecten heen te gaan is zeker niet zonder waarde. Immers, de door het college aangedragen methoden om de financiën op orde te houden zijn op zich niet verkeerd. In de nood maken we wilde sprongen, nietwaar? Ook als je géén kat bent! Maar, de vraag is: of er daarnaast in allerlei afdelingen bij allerlei activiteiten geen middelen te vinden zijn.Wat mij namelijk telkens weer opvalt is dat, ondanks krapte, het meeste lopende beleid onverdroten uitgevoerd wordt. Daarbij worden nut en noodzaak, in het kader van de financiële zorgen, niet echt kritisch bekeken. Ooit was er (als voorbeeld) tot enig beleid besloten en € 250.000 gereserveerd… en wat er ook gebeurt, die € 250.000 schijnen op te moeten. Wat meestal dan ook gebeurt. De vraag is nu of dat noodzakelijk is en of de prioriteit van toen onder de nieuwe omstandigheden nog wel hetzelfde is.Een beetje grasduinen in de begroting van 2008 levert in dat opzicht al gauw een aantal zaken op die nog maar eens tegen het licht gehouden moeten worden. Daar vinden we ongetwijfeld niet genoeg om alle perikelen op te lossen. Maar, wanneer we de methodiek uitbreiden naar zaken die al eerder besloten waren en zelfs tot in het collegeakkoord toe, komen we ongetwijfeld tot interessante resultaten.Het college wees de mogelijkheid van “minder doen” min of meer af. Daarmee zijn we er niet. Er zijn vele zaken waar wel wat minder gedaan kan worden. Er zijn misschien ook zaken die helemaal niet meer nodig zijn, zoals een van de andere partijen ook suggereerde. En voorlopig moeten we nieuw beleid ook maar even in de ijskast zetten.Ook werd er door het CDA gesproken over verdere risico’s. Bijvoorbeeld over de kosten voor het omleiden van de hoogspanningslijnen en de aardgasbuizen tot en met veranderende inkomsten voor de gemeente door Haagse toestanden. Verstandig opgemerkt. Vergeet namelijk niet: er wordt in elke gemeente noodgedwongen regelmatig met aannames en verwachtingen gewerkt. Voor deze momentopname is het dan ook goed om te rekenen met nog verdere tegenvallers. De VSP vroeg ook om de Quickscan die gemaakt is over de financiën van de binnenstad. Ook een zaak die het totaalbeeld aardig kan verstoren.Er was een discussie over het eventueel verhogen van de OZB… en zo kwam er van alles langs. Een ding is zeker: het is ongetwijfeld handig om het ene te doen en het andere niet te laten. Het moet voor alle fracties, voorafgaande aan de Raadsvergadering die over de kadernota beslist, heel goed mogelijk zijn om de collegevoorstellen te amenderen of via moties om te buigen. Daarmee kunnen extra zekerheden worden ingebouwd; lees: de tering naar de nering zetten. Om als alternatief extra snel reserves op te maken of de OZB te verhogen lijken ons wat voorbarig.Naar aanleiding van mijn vorige column stelde de wethouder dat het nu het moment was voor de Raad om kaders te stellen. Wel, dat is volledig misgelopen. Er was, afgezien van wat plaagstoten, ook geen echt politiek debat. Het was overwegend een technisch debat en in feite was het meeste dat de politiek naar voren bracht logisch en noodzakelijk. Eigenlijk vreemd dat het college daar zelf niet haar kader van gemaakt heeft.