Hoe je niet om moet gaan met een stadhuis en trouwens ook met een berg andere zaken. Een van de grootste onhandigheden van onze gemeente is dat ze graag communiceert en al doende vaak ook niet weet wanneer ze haar mond moet houden. Neem nu het stadhuis. Daar heeft u de afgelopen weken weer het volgende van gehoord.Het gaat veel meer kosten dan gedacht. Er is voor een groot bedrag op het ontwerp bezuinigd, € 7 miljoen. Er moet daarnaast bijna vijf miljoen extra uitgegeven worden. De raad mag mee beslissen over tapijt, goedkopere liften, minder glas. Hoe dan ook wordt het nog duurder want er is zoveel te bouwen dat de prijzen van de aannemers stijgen.De raad kiest voor goede voorzieningen en vindt dat het wat mag kosten. Die voorlopig berekende 5 miljoen extra valt misschien wel mee. Die vijf miljoen zou drie en een half miljoen worden. De bezuinigingen op het ontwerp zijn niet ingrijpend, althans voor het oog. De raad vindt terecht dat wanneer er zoveel geld uitgegeven moet worden het belachelijk is om op kleine details te gaan bezuinigen. Voordat je het weet zit je later op hogere onderhoudskosten en is het ontwerp in ieder geval verknald door storende bezuinigingen op materiaal en uitvoering.Wat denkt u dat de stad mee heeft gekregen? “Ze smijten weer met geld; ze weten niet wat ze doen; het is allemaal een pot nat; het wordt toch niets.” Die mensen hebben niet eens ongelijk. Zelfs ondergetekende, die er als raadslid meer bij betrokken is, was verrast door de berichten in de kranten en de toon van de brief die ons uitnodigde voor een bijzondere werkvergadering van de raad. Het zag er nogal verontrustend uit. Immers de raad en de ambtenaren zijn al jaren in allerlei commissies bezig met voorbereidingen. Raadsleden hebben door het land gereisd om naar ander stadhuizen te kijken.Er zijn dingen bekeken en ideeën geboren die tenslotte in een richtinggevend document zijn verwerkt. De architecten die ontwerpen mochten presenteren hebben die documenten “meegekregen” en konden dus weten wat de heersende ideeën waren. De ontwerpers hebben daar op hun manier ook rekening mee gehouden. De raadsfracties hebben meegekeken bij de presentatie van de ontwerpen en ook hun voorkeur uit mogen spreken. En dan wordt er opeens 7 miljoen bezuinigd op het favoriete ontwerp en vraag je je af wat er nog over is van al dat voorwerk en al die ideeën.Want, in tegenstelling tot het gebrul van deze of gene partij over verspilling en onzin en vul maar in, is het wel belangrijk dat ons Stadhuis stijl, aantrekkingskracht, uitstraling en functionaliteit krijgt, zodat het de vele functies waar het voor bedoeld is, waar kan maken; zodat het een echt stadshuis kan worden. Daarbij hoort zeker het vermijden van allerlei paniekverhalen.Van de gids met de eerste aanzet van de plannen en de financiën naar een definitief ontwerp heeft meer dan twee jaar geduurd. Het zou verstandig zijn geweest om tijdens alle activiteiten die ondertussen hebben plaats gevonden de raad en ook de stad wat beter voor te lichten. Dan zou duidelijk zijn geworden dat er, zoals altijd met dit soort grote projecten, tegenvallers en problemen opduiken. Dan kan ook duidelijk worden gemaakt hoe en waarom bepaalde oplossingen verkozen zijn.Goede PR tijdens het hele proces lijkt daarom verstandig. Zo vermijden we het plotseling opduiken van verrassingen. Met alle gevolgen van dien. Ach u denkt dat het wel mee valt! Leg uw oor eens te luisteren in de stad!