Dinsdag 1 maart jl. was de wekelijkse inloop in buurtkamer Muntpunt. In de hal van flatgebouw Soevereinburg stond de deur naar de kamer voor buurtbewoners wijd open. Iedere voorbijganger werd uitgenodigd voor koffie en een praatje. Er was er taart en de gemeente kwam langs. Nu na vijf maanden buurtkamer vertellen bewoners wat dit contact met flat- en buurtgenoten voor ze betekent.
De meest favoriete buurtbewoner is zonder twijfel Ilja, de hond van Samantha. Ilja geeft iedereen een warm welkom en iedereen reageert enthousiast op haar begroeting. Nog voor het half vier is, stroomt de buurtkamer vol. Koffie, thee en taart staan klaar. Samantha zit aan tafel, zij was een van de eerste bewoners die werd aangesproken door buurtbouwers Irma en Mira. Nu stelt ze zich voor als ‘actieve buur’: ze is de spil bij de koffie-inloop en bij de andere activiteiten van en voor buurtbewoners die eruit voortvloeien.
Er moest iets gebeuren
Samantha: “Hoe het wonen mij hier beviel, vroegen Irma en Mira mij toen ze begin oktober bij mij aanbelden. Niet best! Ik ben hier drie jaar geleden komen wonen, ingetrokken bij mijn vriend, maar ik voelde me niet veilig. Ik vond dat er iets in de flat moest gebeuren, zodat er meer sociaal contact en meer sociale controle is.” Van het een kwam het ander. “We zoeken de verbinding met de buurthuiskamer op het Buurtplein. Zodat mensen die hier komen ook de mensen daar leren kennen en andersom. Zo is daar elke donderdagmiddag de spelletjesinloop.” Ook is daar een grote keuken waar gekookt kan worden door en voor de buurt. Bij het Buurtplein leerde Samantha Astrid kennen die net als zij fibromyalgie bleek te hebben. “Het is zo fijn om iemand te ontmoeten die weet hoe het is!” Samen starten ze een steungroep voor mensen met fibromyalgie. Onlangs zijn ze voor het eerst samengekomen, “We merken nu al dat er best veel belangstelling is” zegt Samantha.
Samen de buurt schoonmaken
Irma, Evelien en Samantha nemen voor de inloop begint nog even wat plannen door. Irma Vroegop is buurtbouwer van beroep, ingehuurd door de gemeente Nieuwegein. Evelien Vroomen werkt bij MOvactor en zet zich ook in voor het versterken van de wijk Muntpunt. “Door bewoners van hier in contact te brengen met bewoners van het Buurtplein kunnen er mooie, nieuwe verbindingen en initiatieven ontstaan”, vertelt ze enthousiast. “Mensen en wijken bloeien daarvan op.”
Over de drempel helpen
Buiten voor de flat staat Femke op straat; ze kijkt roerloos voor zich uit. “Kom je koffie drinken?”, vraagt Irma, maar Femke is nog niet zover. Tien minuten later staat ze er nog steeds. Dit keer probeert Samantha haar naar binnen te krijgen, samen met Ilja, maar Femke blijft liever buiten staan. Als even later Evelien een derde poging doet, komt Femke mee naar binnen. Verlegen schuift ze aan. Niet veel later knoopt ze een praatje aan met Samantha over Ilja. Ook Olette Koops en Sabrina Eijk zijn aangeschoven om namens de gemeente met de buurtgenoten in gesprek te gaan.
Is er iemand jarig?
“Is er iemand jarig?”, roept flatbewoner Hans bij binnenkomst. Hij slaat de taart af, maar lust wel koffie en een soesje. “Ik miste je laatst toen we het over de geveltuintjes hadden”, zegt Irma vriendelijk. “Niks over gehoord, maar ik wil best helpen hoor”, reageert hij joviaal. Hans komt elke week naar de inloop. “Ik zit anders maar alleen thuis; roken, tv kijken… Ik heb hier weinig contacten. Even een kopje koffie, een babbeltje, andere mensen leren kennen, dat is gezellig.” Eerder organiseerde Hans zelf met twee anderen ook een koffieochtend. “Maar dat liep niet. We bleven steeds met z’n drieën zitten. Irma belt gewoon bij mensen aan.” Samantha: “Zo leuk, dat iemand die moeite neemt om je uit te nodigen. Je voelt je daardoor welkom.”
Even geen zorgen
Fuad zit al een poosje zwijgend aan tafel. Als hij wordt aangesproken, komt hij los. Hij vertelt dat hij hier buiten Irma en Evelien ontmoette en sindsdien elke dinsdag komt: “Aardige mensen. Een praatje maken. Even geen zorgen.” Hij woont verderop in de buurt, maar heeft het niet daar niet naar zijn zin. “Veel stress”, zegt hij droevig. Hij zit op dit moment in de ziektewet en wil terug naar zijn familie in Somalië, maar weet niet hoe. Irma gaf hem het telefoonnummer van het Steunpunt Vluchtelingen Nieuwegein, maar hij heeft ze nog niet bereikt.
‘Aardige mensen. Een praatje maken. Even geen zorgen.’
Samen koken en eten
“Was lekker hè, het buurteten laatst?!”, roept Güner enthousiast. Eens per maand wordt er bij de Buurthuiskamer bij het Buurtplein gekookt door een buurtbewoner. Het initiatief is vanuit deze buurtkamer ontstaan. Er wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd van € 2,50 per persoon. “Joost maakte zwarte rijst en kip. Lekker hoor! Er waren wel 27 mensen. Gezellig.” Güner spreekt Sabrina aan, die naast hem aan tafel zit. “Wat vind jij van koken?” Zij zegt dat ze Indische rijsttafel kan maken. “Ik help je wel”, belooft Güner. “Wat eet jij vanavond?”, vraagt Femke aan Güner. Ze kent hem nog uit de tijd dat ze begeleid woonden. Nu wonen ze sinds enkele jaren zelfstandig in Soevereinburg. “Sperziebonen, krieltjes en hamburger”, antwoordt Güner glimlachend. Hij woont alleen en leeft van dertig euro per week. Dat vindt hij niet moeilijk. “Ik doe eens per week boodschappen en koop alles voordelig in. Zo spaar ik om over een paar jaar terug te gaan naar Groningen. Nu ik hier meer mensen ken, is het wel gezelliger…” Güner komt elke dinsdag in de buurtkamer en elke donderdag bij de spelletjesinloop. Wil hij ook niet een keer koken voor de buurt? “Misschien wel, lasagne of gevulde paprika’s.”
‘Nu ik hier meer mensen ken, is het wel gezelliger.’
Elke week weer iemand nieuw
Ro wipt langs. Hij heeft met zijn broer afgesproken en kan vandaag niet komen. Niet veel later is hij er toch. Taart kan hij helaas niet nemen. “Het is vandaag een Hindoestaanse feestdag, waarop je geen vlees, vis of ei mag eten.” Koffie en een praatje kunnen wel. Karina is er vandaag voor het eerst. Zij is de afgelopen weken al een aantal keer voorbijgelopen en uitgenodigd en komt nu spontaan binnenlopen. “Leuk dat je er bent”, zegt iemand. “Wil je taart?”, vraagt een ander. Karina blijkt wel in de Appgroep te willen, waarin bewoners elkaar uitnodigen voor buurtactiviteiten, en wordt direct toegevoegd. “Elke week komt er wel iemand nieuw bij”, zegt Irma. “Het is net vissen”, lacht Samantha: “Je probeert steeds nieuwe aas uit om te kijken wat mensen leuk vinden en helpt ze op gang. Zo is er op speciaal verzoek van een van de bewoonsters binnenkort een ‘creavrouwenmiddag’.” Samantha had voorheen diverse banen en was fietsenmaker, maar dat werk werd te zwaar in verband met haar ziekte. “Ik ben zoekend naar wat ik nu kan en wil. Door dit alles ontdekte ik dat ik graag met mensen wil werken. Ik overweeg daarom nu om de studie social work te gaan doen.”
Veiligheid in de buurt
In april organiseert het groepje een bewonersavond met Lister en Mitros. “Over het samenleven hier en de veiligheid in de buurt”, licht Samantha toe. Ze stelt voor om ook de wijkcoördinator en iemand van handhaving uit te nodigen. Doordat Samantha nu veel meer mensen kent, is ze zich veiliger gaan voelen in de buurt: “Nu weet ik tenminste bij wie ik kan aanbellen als ik hulp nodig heb. Eerst wilde ik hier alleen maar weg, nu zit ik wel goed.” Kimberly vertelt dat ze nu meer doet in de buurt. “Ik ga soms vuil prikken en stuur dan een appje in de groep. Er is nu meer interesse om te helpen. We gaan nu ook samen mooie geveltuintjes maken.”
Blik op de toekomst
“Wat zouden jullie verder graag willen?”, vragen Olette en Sabrina van de gemeente. De bewoners tonen zich bezorgd dat als aanpak van de buurt ophoudt, de buurtkamer en inloop ophouden te bestaan. “Ik ben bang dat het stukloopt”, zegt Kimberly. “We hebben alleen een klein budget nodig voor koffie en koek en de beschikking over deze ruimte”, zegt Samantha die het wil verzorgen. Ook hopen de bewoners dat buurtbouwer Irma wat langer betrokken blijft. Samantha: “Zij haalt iets in mensen naar boven, waardoor ze durven ondernemen. Ze is heel toegankelijk. Een gevoel dat bij professionals die bij instanties werken nogal eens ontbreekt. Als bewoner heb je bij hen meestal niet het gevoel dat ze aan jouw kant staan. Irma is voor ons de brug naar instanties.” Om vijf uur ruimen ze de kopjes op en gaat iedereen huiswaarts. Alleen Femke blijft zitten. “Ik dacht dat het tot half zes duurde”, zegt ze teleurgesteld. Als de afwas is gedaan en de ruimte wordt afgesloten, gaat ze met tegenzin naar huis.
Project Buurtkamer Batau
Met het project Buurtkamer Batau wil de gemeente Nieuwegein in samenwerking met MOvactor een beweging op gang brengen die de sociale samenhang in de buurt versterkt en de mate van participatie verbetert. Voor dit project wordt gebruikgemaakt van verschillende plekken in de wijk: het Muntpunt en de buurthuiskamer op het Buurtplein. Pijlers van deze plekken zijn: jezelf mogen zijn, je talenten en dromen inzetten voor de gemeenschap, betrokkenheid en wederkerigheid.
“Ik woon hier al vier jaar, maar leer nu pas mensen kennen.” Revella is een van de vaste buurtkamerbezoekers. “Ik probeer elke week te komen, al ben ik niet zo goed met mensen.
Natuurlijk kende ik sommige bewoners al wel van gezicht. Maar nu spreken we elkaar en kennen we elkaar van naam. Dat is wel fijn.” Revella won € 100 voor haar wens voor de Muntenbuurt: het bijhouden van de boomtuintjes en een nieuwe geveltuin bij flat Soevereinburg. “Stiekem ben ik best trots”, glundert ze. Ze vertelt wat het gebrek aan groen en natuur in de buurt met haar deed. “Ik was geestelijk ziek en zag alleen maar stenen wanneer ik uit het raam keek.” Ze werkte als dagbesteding bij een moestuin in Utrecht, maar twee jaar terug besloot ze om haar eigen woonomgeving iets groener te maken. Ze zaaide wat bloemen en groenten in het gemeenteplantsoen. “Al zie ik maar twee bloemen! De wereld raast maar door… een plantje zien opkomen, geeft mij rust.” Samen met Samantha en Irma gaat ze volgende week naar het tuincentrum om inkopen te doen voor de boomtuintjes.
