Nieuwe bril

‘Nou, daar zult u spijt van krijgen, hoor!’, verzekerde de mevrouw mij nog eens. Ik was in een brillenwinkel om een nieuwe bril uit te zoeken. Van mijn verzekeraar mag ik iedere twee jaar een nieuwe aanschaffen als ik maar naar die speciale winkel ga. Mijn vorige bril is al drie jaar oud, dus ik vond het tijd worden voor een wat vlotter montuurtje. Mijn vorige bril was niet helemaal okay. Wel voor het computeren, want het bovenste gedeelte was wat minder sterk, zodat ik goed het beeldscherm kon zien. Dat was echt een uitkomst. Maar het linkse glas bleek direct al te zwak om (via het onderste deel) mijn snel aftakelende ogen te helpen te doen wat ze moesten doen: namelijk lezen. Toen ik dat na de aanschaf meldde, wist men heel zeker dat het toch echt een kwestie van wennen was. Dus heb ik me voor het lezen de afgelopen jaren maar gered met talloze Hemaatjes, die het prima deden en er best leuk uitzagen. Toch werd dat een aardige kostenpost, want hoe goed het lezen ook ging, steevast braken de poten na een maand of drie af. Dan wiebelt dat ding maar op je neus en heb je er ook niets aan voor dat geld, net zomin als aan die gratis verzekeringsbril. In de overtuiging dat ik precies wist wat ik wilde hebben, stapte ik welgemoed naar de brillenwinkel. ‘Mevrouw, ik mag een nieuwe bril van mijn verzekering en dat moet dan een computer/leesbril zijn met plus 1,75 boven en 2,5 beneden.’ Maar dat ging zomaar niet. Nee, de mevrouw wist zeker dat mijn ogen echt eerst doorgemeten moesten worden. ‘Ja, maar ik weet wat ik hebben wil.’ Dat kon volgens haar niet, eerst doormeten! ‘Nee mevrouw, gelooft u me nou, dit is wat ik moet hebben.’ En hoe ik dat dan wel wist? Nou, doordat de bril het als computerbril prima had gedaan, maar niet met lezen vanwege dat ene glas en dat de Hemaatjes van plus 2,5 het daarvoor wel steeds uitstekend hadden gedaan. Voor de zekerheid ging ze mijn oude bril toch even doormeten en kwam op heel andere waardes dan ik had verteld. Ja maar dat is het computerdeel van de bril, mevrouw, het bovenste deel dus, ik wil beneden 0,75 meer voor het lezen! Mevrouw werd steeds opgewondener, terwijl de rest van de klanten het spektakel met interesse volgde: ‘nee, nee, nee, u gaat daar spijt van krijgen;.voor het lezen komt er een hele punt bij.’ Ik probeerde nog in gebarentaal uit te leggen wat boven en beneden is met computeren en lezen en welke sterkte daar dan bij hoorde, maar daar werd ze boos over, want ze deed dit werk al zo lang. Terwijl ze nog doorsputterde dat ik er echt spijt van zou krijgen, gaf ze zich gewonnen. Met een woest gebaar schreef ze op het bestelformulier dat het mijn eigen meting en dus mijn eigen risico was, drie keer onderstreept en met een uitroepteken. Vergezeld van haar diepe zucht over zoveel onbenul mocht ik eindelijk het pand verlaten. Inmiddels ben ik de gelukkige bezitter van een zeer doeltreffende bril, die goed staat en vooral doet wat-ie moet doen: mij laten computeren en lezen.