Een kunstenaar is niet automatisch een architect en daar heb ik helemaal geen problemen mee. Omgekeerd gaat de redenering ook niet op. Ieder vakgebied heeft zo zijn eigen talenten nodig en dat maakt het leven wel zo aardig. Als ik kijk naar tekeningen en maquettes van onze toekomstige binnenstad, krijg ik zo’n licht huiverig gevoel. Ik vraag me af of Nieuwegein wel klaar is voor dat centrum met het nieuwe stadhuis en theater.Op het toneel bouw je een decor en weet je dat je eigenlijk alleen aandacht hoeft te besteden aan de bruikbaarheid en uitstraling aan de kant waar het gezien wordt door het publiek. Een façade, gebouwd om het publiek in de zaal te imponeren. Achter het decor vind je een totaal andere wereld. Daar speelt ruimte en het gebrek daaraan vaak een heel belangrijke rol. Daar geldt de wet van de snelheid en functionaliteit voor de mensen die op het toneel actief zijn.Kortom; wat je ziet in de zaal is totaal iets anders dan wat je ziet achter de coulissen. De ontwerpers van toneeldecors zijn de brug tussen architecten en kunstenaars. Zij weten als geen ander dat het gaat om het creëren van een illusie en bovendien een bouwwerk dat een tijdelijk bestaan zal hebben. Als je een nieuw stadscentrum ontwerpt, ligt dat natuurlijk totaal anders. Ik kan me volledig verplaatsen in het enthousiasme van de architecten, bestuurders en ambtenaren bij het zien van al dat moois. Het is een plaatje waar je uren met genoegen naar kan kijken.Toch bekruipt mij dan het gevoel hoe het verder zal gaan. Het nieuwe centrum zal er wel komen, maar hoe zit het met de bestaande gebouwen die net geen deel uit gaan maken van dat nieuwe centrum? Hoe ziet de aansluiting eruit? Een mooi plaatje in het midden van kakelbonte verzameling is op zichzelf wel een mooi plaatje maar in het geheel betekent het feitelijk niets. Een prestigieus centrum vraagt om een veel bredere uitstraling. Het zou toch vreselijk zonde zijn als we heel, heel veel geld gaan uitgeven voor iets waar we later spijt van hebben. Erger nog; als het gaat leiden tot het uitgeven van nog veel meer geld omdat het nieuwe kunstwerk een mooiere omgeving nodig heeft.Een enkele keer krijg ik ook dat soort verzoeken. Het maken van een schilderij dat past bij de inrichting en kleur van een woning of kamer. Dat zijn moeizame en weinig uitdagende opdrachten. Veel beperkingen die bij mij direct inwerken op mijn inspiratie. Een kunstenaar is wars van beperkingen en werkt het liefst vanuit een vrije geest. Ik ben geen architect, maar de verwantschap doet me wel denken dat ook zij het liefst werken vanuit een vrije geest. Dat levert verreweg de mooiste en meest indrukwekkende resultaten op. Dat zie ik dan ook als ik kijk naar wat er gebouwd gaat worden in Nieuwegein. Het is om je vingers bij af te likken. Daarover heb ik in ieder geval geen enkele twijfel.De bewondering is er, de twijfel blijft. Voorlopig zal er weinig anders zijn dan afwachten en hopen dat het allemaal wel op z’n pootjes terecht zal komen. Ik ben en blijf, ondanks alles, een onverbeterlijke optimist. Iemand zal zich toch wel druk gemaakt hebben over de omgeving van dit nieuwe en prachtige kunstwerk?Afrodite