Na de “Last Post” geen applaus !!!

“…4 mei 2007” De afgelopen dodenherdenking in ons Nieuwegein vond ik wederom indrukwekkend. Niet alleen door een uitstekende organisatie en goede opkomst zowel qua aantal als verschillende generaties, maar ook door de aanwezigheid van een Vrijheidsbeeld, dat niet weg te krijgen is. Ondanks de vernielzucht van vandalen, die niet weten hoe om te gaan met hun vrijheid, stond zij er weer in volle glorie. Ik vraag mij weleens af hoe zij de nacht doorbrengt; met dezelfde angst als onderduikers in de oorlog, die bang zijn ontdekt te worden of met de angst van een illegale vluchteling op de vlucht voor de vreemdelingenpolitie? “…hoogtepunt” Het blazen van de Last Post door een van de muzikanten alvorens de twee minuten stilte ingaan, vind ik altijd spannend. Waarschijnlijk het meest spannend voor de muzikant zelf; haalt die de hoge toon wel of niet. Ook de omstanders zijn altijd benieuwd. Dit jaar was het een prima “Last Post”. Eigenlijk vond ik dat daar applaus bij paste. Applaus voor de muzikant, maar ook voor al die gevallenen, die onze vrijheid verdiend hebben; daarna twee minuten stilte. De traditie is echter anders; inwendig heb ik echter geapplaudisseerd. “…10 mei” Morgen is het 67 jaar geleden, dat onze buren ons land binnenvielen. Een dieptepunt in onze geschiedenis en die van Europa. Miljoenen mensen zijn omgekomen tengevolge van de tweede wereldoorlog. Nooit meer oorlog was na de bevrijding het adagium. De Marshallhulp en later het oprichten van de EGKS en de EEG waren daar instrumenten voor. De huidige EU is daar de hedendaagse vorm van. Veel burgers schijnen dit te vergeten en eigen identiteit boven internationale solidariteit te verkiezen. “Eigen volk eerst” is een Germaanse kreet die ons niet past. “…D66 vindt” dat de les uit de geschiedenis niet mag worden vergeten. Internationale samenwerking is zowel uit sociaal als economisch oogpunt een “must”. De Europeanen kunnen en mogen niet zonder elkaar door het leven gaan. Samenwerken betekent echt niet het opgeven van een identiteit, maar juist vanuit deze identiteit de ander respecteren en ondersteunen. In de tweede wereldoorlog ondervonden wij veel steun van onze voorvaderen vanaf de overkant. Dit was onze redding; anders hadden wij nu een verenigd Europa zonder democratie gehad. Hans Reusch Fractievoorzitter D66 Nieuwegein