Manifest voor de kwetsbaarheid

Ze beweegt zich eigenlijk nauwelijks. Haar dromerige blik valt op het tafeltje buiten. Een mus lijkt zich tegoed te doen aan iets wat eetbaar moet zijn. Haar gedachten dwalen af naar de zomerse dagen van een paar weken geleden. Nu is ze blij dat er een extra kacheltje brandt in het atelier. Haar been begint een beetje te slapen en de Griekse muziek op de achtergrond maakt haar slaperig.Poseren is een vak apart en vraagt om een volledige samensmelting met de kunstenaar. Poseren is intiem en zeker als je dat naakt doet, is het een heel bijzondere gewaarwording. Naakt en kwetsbaar. Een gevaarlijk gebied in handen van mensen die er iets verkeerds mee willen, maar een bijna paradijselijk mooie ervaring in de juiste ambiance.Soms is een mens op zoek naar haar kwetsbaarheid, soms is het volkomen natuurlijk om juist niet agressief en verdedigend te zijn. Je kunt je afvragen waarom in de kunst nog volop gewerkt wordt met openheid, kwetsbaarheid en gevoel. Is dat dan ook een teken des tijds? In deze dagen lijkt het buiten allemaal te gaan over conflicten, ongelijkheid, geweld en natuurlijk vooral materiële zaken. De levensloopregeling is weer even op een iets langere baan geschoven, maar ook dat vraagt weer om afwegingen en keuzes.De reclametijd wordt grotendeels gevuld met spotjes over de WIA, de nieuwe ziektekostenverzekering en de levensloop. Het lijkt, op een bijna absurde manier, de terugkeer naar de verzorgingsstaat. Het tegendeel is waar. We zijn individuele burgers en moeten alert zijn. Onze eigen keuzes maken en bewaken, want als wij het niet doen, wie doet het dan voor ons?Dit soort tijden roept om een tegenbeweging. Niet van het soort zoals we die nu al weken in Frankrijk zien, maar wel om een soort van reactie. We moeten toch duidelijk maken dat het leven zoveel meer inhoud heeft dan weer een regeling of weer een formele en juridische procedure. Dat het leven vooral zou moeten gaan over de kleine dingen, de dingen die je warmte kunnen geven en een geborgen gevoel.Wat we missen is het dagelijks contact met onze kwetsbaarheid. De valkuil die geen valkuil is, maar onze grootste sterkte. Kwetsbaarheid slaat agressie dood, kwetsbaarheid maakt schoonheid onmiskenbaar duidelijk. Kwetsbaarheid is een groot goed dat we moeten cultiveren en bewaken.Op 3 december opent een expositie in het KCN-gebouw met als titel ‘Manifest voor de kwetsbaarheid’. Drie kunstenaars laten dan zien dat kwetsbaarheid geen duistere en gevaarlijk bezigheid is, maar dat het leidt tot een perspectief op het leven waar je iets mee kunt. Kwetsbaarheid uit zich inderdaad ook in naaktheid. Zonder kleren zijn we een ander mens dan met kleren. Op de expositie zal dus ook naakt te zien zijn, ontroerend, gewaagd en altijd open en eerlijk.Het manifest voor de kwetsbaarheid gaat verder dan alleen een expositie. Het is een oproep en een signaal om na te denken over wat er om ons heen gebeurt. Als wij dat willen, kunnen we dingen veranderen, kunnen we mensen veranderen. Dat is geen hoogdravende retoriek, maar doordachte beleving. Wat je ervoor nodig hebt is een altijd vlammende overtuiging, de wens om ergens ooit een verschil te maken.Bevlogen woorden. Misschien kan ik het verhaal beter overlaten aan de beelden, schilderijen en tekeningen op de expositie.Ik zie jullie daar.Afrodite